Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2019/2790 Esas 2020/1242 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/2790
Karar No: 2020/1242

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2019/2790 Esas 2020/1242 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Trabzon Asliye Ticaret Mahkemesi tarafından verilen bir kararın istinaf edilmesi sonucu Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesi tarafından temyiz istemi reddedilmiştir. Davacı vekili, davalı şirkete karşı yönetim kayyumu atanmasını istemiş, ilk derece mahkemesinde davanın kabul edildiği ancak diğer davalılar yönünden davanın reddedildiği belirtilmiştir. Ancak Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen karar kesin nitelikte olduğundan Yargıtay tarafından da karar verilebileceği açıklanarak, davalılar vekilinin temyiz isteminin reddine karar verilmiştir. Kararın verilişinde 6100 sayılı HMK'nın 346/2, 361, 362, 366 ve 387. maddelerinin etkisi olduğu belirtilmiştir.

11. Hukuk Dairesi 2019/2790 E. , 2020/1242 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 3. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Trabzon Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 11/10/2018 tarih ve 2017/429 E- 2018/548 K. sayılı kararın davalılar vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesince verilen 26/04/2019 tarih ve 2019/229 E- 2019/545 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalılar vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Mahkemece temyiz incelemesi için Dairemize gönderilen dosyada, davacı vekili davalı şirkete kayyum atanmasına karar verilmesini istemiş, ilk derece mahkemesince davanın davalı şirket yönünden kabulü ile, dava konusu şirkete yönetim kayyumu atanmasına, diğer davalılar yönünden ise açılan davanın husumetten reddine karar verildiği, kararın davalılar vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine Samsun Bölge Adliye Mahkemesince istinaf başvurusunun esastan reddine karar verildiği anlaşılmıştır.
6100 sayılı HMK"nın 341. maddesinde istinaf yoluna başvurulabilen kararlar, 361 ve 362. maddelerinde de temyiz edilebilen ve temyiz edilmeyen kararlar belirlenmiştir. HMK’nın 387. maddesinde çekişmesiz yargı işlerinde verilen kararlara karşı istinaf yoluna başvurulabileceği ve aynı Kanun’un 362/1-ç bendi hükmü uyarınca da çekişmesiz yargı işlerinde Bölge Adliye Mahkemelerince verilen kararların kesin nitelikte olduğu düzenlenmiştir. 6100 sayılı HMK"nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, kesin olan karara yönelik temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalılar vekilinin Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükme yönelik temyiz isteminin REDDİNE, işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 12/02/2020 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.