Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2013/11180 Esas 2013/24451 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :İş Mahkemesi


Davacı, davalı şirkette 01.01.2002-30.03.2011 tarihleri arasında çalıştığının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, ilâmda belirtildiği şekilde davanın kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalıların vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Davacı, 01.01.2002-30.03.2011 tarihleri arasında davalı şirkette çalıştığını ve bu sürelerin tespitini talep etmiş olup, davacının, davalı şirketten 20.06.2002-01.01.2003, 30.07.2003-01.12.2003, 14.05.2004-01.07.2005, 11.12.2005-05.06.2008 tarihleri arasında bildirilmiş hizmetlerinin bulunduğu, mahkemece de tanık beyanları dikkate alınarak davacının 20.06.2002-05.06.2008 ve 27.09.2008-30.03.2011 tarihleri arası sigortalı olarak gösterilen süreler dışlanmak suretiyle kesintisiz olarak davalı işverenin yanında sigortalı çalıştığının tespitine şeklinde karar verildiği anlaşılmıştır.
5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanununun Geçici 7. maddesi uyarınca davanın yasal dayanağı 506 sayılı Kanunun 79/10. maddesidir. Anılan Kanunun 6. maddesinde ifade edildiği üzere, “sigortalı olmak hak ve yükümünden kaçınılamaz ve vazgeçilemez.” Anayasal haklar arasında yer alan sosyal güvenliğin yaşama geçirilmesindeki etkisi gözetildiğinde, sigortalı konumunda geçen çalışma sürelerinin saptanmasına ilişkin davalar, kamu düzenine ilişkin olduğundan, özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi zorunludur. Bu bağlamda, hak kayıplarının ve gerçeğe aykırı sigortalılık süresi edinme durumlarının önlenmesi, temel insan haklarından olan sosyal güvenlik hakkının korunabilmesi için, bu tür davalarda tarafların gösterdiği kanıtlarla yetinilmeyip, gerek görüldüğünde re’sen araştırma yapılarak kanıt toplanabileceği de göz önünde bulundurulmalı, 506 sayılı Kanunun 79. maddesine 25.08.1999 tarih, 4447 sayılı yasayla eklenen “Ay içinde bazı
işgünlerinde çalıştırılmadığı ve ücret ödenmediği beyan edilen sigortalıların otuz günden az çalıştıklarını açıklayan bilgi ve belgelerin işverence prim bildirgelerine eklenmesi şarttır.” düzenlemesi uyarınca, anılan tarih sonrasına ilişkin eksik bildirimlerin dayanağı belgelerin Kuruma ibraz edilip edilmediği de incelenip, aksine durumda Kurumun eksik bildirim nedeniyle resen tahakkuk işlemi gerçekleştirip gerçekleştirmediği yönü araştırılmalıdır.
Somut olayda; davacının hizmet cetvelinin incelenmesinde, 06.06.2008 tarihinde dava dışı başka bir işyerinde çalışmaya başladığı ve 26.09.2008 tarihinde işten ayrıldığı anlaşılmakla, davacının, dava dışı başka işyerindeki çalışması dışlanmak suretiyle ve davalı şirketçe 13.01.2007 tarihinde davacıya beş yıllık çalışması nedeniyle verilen teşekkür belgesi, tanık beyanları ve tüm dosya kapsamına göre, davalı şirkette 01.01.2002 tarihinde çalışmaya başladığı kabul edilerek çalıştığı sürenin buna göre tespit edilmesi gerekirken, mahkemece, eksik inceleme ve yanılgılı değerlendirme sonucu yazılı şekilde hüküm kurulması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O hâlde, davalıların vekillerinin, bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, alınan temyiz harcının istek halinde davalılardan Grosmar Gıda Teks. Elek. Kuy. Pet. İnş. Nak. San. Tic. A.Ş."ye iadesine, 16.12.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.