Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2020/2652 Esas 2020/8346 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 14.09.2011 gününde verilen dilekçe ile ortaklığın giderilmesi talebi üzerine bozma ilamına uyularak yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 20.06.2019 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi bir kısım davalılar vekilleri tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, ortaklığın giderilmesi isteğine ilişkindir.
Davacı vekili, 6168 ada 2 parsel sayılı taşınmaz üzerindeki ortaklığın satış sureti ile giderilmesini talep ve dava etmiştir.
Mahkemece, davanın kabulü ile dava konusu taşınmaz üzerindeki ortaklığın satış suretiyle giderilmesine dair verilen hükmün bir kısım davalılar vekilleri tarafından temyizi üzerine Dairemizin 23.05.2016 tarihli, 2016/4211 E, 2016/6160 K sayılı ilamı ile ‘’Davacı davasından feragat etse bile davalının davaya devam etmek istemesi halinde mahkemece davaya devam edilerek işin esası hakkında karar verilmelidir. Bu nedenle davacının davadan feragat beyanına karşı hazır bulunan davalılardan diyecekleri sorulmalı, davaya devam etmeyi istemeleri halinde yargılamaya devam edilmelidir. Hal böyle olunca; davacı tarafın davadan feragatına karşı yukarıda yazılı olduğu şekilde işlem yapılarak sonucuna göre bir karar verilmesi için hükmün bozulması gerekmiştir.’’ gerekçesiyle hüküm bozulmuştur.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda davanın kabulü ile dava konusu taşınmaz üzerindeki ortaklığın satış suretiyle giderilmesine karar verilmiştir.
Hükmü; bir kısım davalılar vekilleri temyiz etmiştir.
1)Yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve tüm dosya içeriğine göre bir kısım davalılar vekillerinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde görülmemiş, reddi gerekmiştir.
2)492 sayılı Harçlar Kanununun eki Tarifenin "Karar ve İlam Harcı" başlığı altında düzenlenen 1. maddesinin (c) fıkrası uyarınca bir gayrimenkulün hissedarlar arasında satış suretiyle şuyuun izalesine dair hükümlerde gayrimenkulün satış bedeli üzerinden binde 11,38 oranında, menkul niteliğindeki mallar üzerindeki paydaşlığın satış suretiyle giderilmesine karar verilmesi halinde ise 2. maddesinin (a) fıkrası hükmü uyarınca maktu harç ile yetinilmesi gerekir.
Mahkemece davaya konu taşınmaz bakımından satış bedeli üzerinden hüküm tarihi itibariyle binde 11.38 oranında harç alınmasına karar verilmesi gerekirken, 44,40 TL maktu harç alınmasına karar verilmesi doğru görülmemiş ise de bu husus hükmün bozulmasını ve yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, HUMK"nun 438/7. maddesi gereğince hüküm sonucunun aşağıdaki şekilde düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle; bir kısım davalılar vekillerinin diğer temyiz itirazlarının reddine; (2) numaralı bent uyarınca bir kısım davalılar vekillerinin temyiz itirazlarının kabulü ile hüküm sonucunun harç ile ilgili 6 numaralı bendi hükümden çıkartılarak, yerine ‘’Satış bedeli üzerinden alınması gereken binde 11.38 oranındaki harcın satış bedelinin dağıtılmasındaki oranlarda paydaşlardan alınmasına’’ cümlesinin eklenmesine, hükmün DÜZELTİLMİŞ ve DEĞİŞTİRİLMİŞ bu şekli ile ONANMASINA, peşin yatırılan harcın yatırana iadesine, 14.12.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.