Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/6149 Esas 2019/3109 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-Sanığın yetkisi olmamasına rağmen oğlu olan ... adına çek keşide ederek katılana verdiği iddiasıyla hakkında resmi belgede sahtecilik suçundan açılan kamu davasında; sanığın suça konu çekteki keşideci imzasını attığını oğlunun bildiğini, onun rızası ile çek keşide ettiğini savunması, ...’in kovuşturma aşamasında beyanının alınmamış olması, sanık aleyhine benzer suçlar nedeniyle açılan İstanbul 1. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 2013/63 esas ve 2014/290 karar sayılı ve Bakırköy 9. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 2012/6 esas, 2013/119 karar sayılı dosyalarında tanık olarak dinlenen ...’in, babası olan sanığa kendisinin askerde olduğu dönemde sözlü olarak kendi yerine çek keşide etme yetkisi verdiğini beyan etmesi, Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 30.03.1992 tarih ve 80/98 sayılı kararında da belirtildiği üzere, belgede sahtecilik suçlarında, önceden verilen rıza üzerine imza atılmasında zarar verme bilinç ve iradesi ile hareket edilmediğinden suç kastından söz edilemeyeceği, rızanın açık ve zımni olabileceği dikkate alınarak, suç kastının ve maddi gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespiti bakımından, yargılama aşamasında dinlenilmesinden vazgeçilen ...’in duruşmaya çağırılarak tanık sıfatıyla dinlenmesi, “suç tarihinde babası olan sanığa kendi adına çek keşide etme konusunda yetki verip vermediğinin, bu dönemde sanığın kendi adına başka çekler keşide edip etmediğinin” sorularak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken eksik araştırma ve inceleme ile sanığın mahkûmiyetine hükmolunması,
2-Kabule göre; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve müdafiinin temyiz talepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 26/03/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.