Zimmet - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2015/9317 Esas 2018/1956 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
5. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/9317
Karar No: 2018/1956
Karar Tarihi: 15.03.2018

Zimmet - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2015/9317 Esas 2018/1956 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanıkların basit zimmet suçundan cezalandırılmaları istemiyle verilen görevsizlik kararı üzerine eylemlerin görevi kötüye kullanma suçunu oluşturduğu kabul edilerek davaların zamanaşımı nedeniyle düşürülmesine karar verdi. Ancak, isnat olunan eylemlerin basit zimmet suçunu oluşturduğu ve ilgili kanun maddelerine göre zamanaşımı süresinin henüz dolmadığı belirlendi. Kararda adı geçen kanun maddeleri 765 sayılı TCK'nın 202/1, 102/3, 104/2 ve 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddeleriydi. Mahkeme, hükümlerin bu sebeple bozulmasına karar verdi ve sanıklar hakkında açılan kamu davalarının zamanaşımı nedeniyle düşürülmesine karar verdi.
5. Ceza Dairesi         2015/9317 E.  ,  2018/1956 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
    SUÇ : Zimmet
    HÜKÜM : Eylemlerin görevi kötüye kullanma olarak kabulüyle kamu davalarının zamanaşımı nedeniyle düşürülmesi


    Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
    Sanıkların basit zimmet suçundan cezalandırılmaları istemiyle verilen görevsizlik kararı üzerine eylemlerin 765 sayılı TCK’nın 240/1. maddesinde düzenlenen görevi kötüye kullanma suçunu oluşturduğu kabul edilerek 7 yıl 6 aylık ilaveli zamanaşımı süresinin dolduğu gerekçesi ile davaların CMK’nın 223/8. maddesi gereğince düşürülmesine karar verilmiş ise de; isnat olunan eylemlerin 765 sayılı TCK’nın 202/1. maddesinde düzenlenen basit zimmet suçunu oluşturacağı, bu suçun aynı Kanunun 102/3 ve 104/2. maddelerine göre 10 yıllık asli ve 15 yıllık ilaveli zamanaşımı sürelerine tabi olduğu ve 30/11/2001 olan son suç tarihi ile karar tarihi arasında bu sürelerin henüz gerçekleşmediği, bu nedenle yargılamaya devamla bir karar verilmesi gerektiği ancak son suç tarihi ile inceleme günü arasında bu sürenin gerçekleştiği anlaşıldığından, 5237 sayılı TCK"nın 7/2 ile 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilmek suretiyle hükümlerin bu nedenle CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanunun 322/1 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca sanıklar hakkında açılan kamu davalarının zamanaşımı nedeniyle ayrı ayrı DÜŞMESİNE, 15/03/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.



    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.