Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/22310 Esas 2020/10962 Karar Sayılı İlamı

Hırsızlık suçundan sanık ...’in 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/2-h, 168/2 ve 62. maddeleri uyarınca 2 yıl 1 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair İzmir 8. Asliye Ceza Mahkemesinin 13/12/2017 tarihli ve 2017/149 Esas ve 2017/916 Karar sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 25/06/2020 gün ve 246-2020 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 01/07/2020 gün ve 2020/55608 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Bina içerisinde muhafaza altına alınmış olan eşya hakkında hırsızlık suçundan sanık ..."in 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 142/2-h, 168/2 ve 62. maddeleri gereğince 2 yıl 1 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin İzmir 8. Asliye Ceza Mahkemesinin 13/12/2017 tarihli ve 2017/149 Esas, 2017/916 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Dosya kapsamına göre, her ne kadar sanık hakkında; şahsi ve sosyal durumu, meydana gelen zararın ağırlığı dikkate alınarak takdiren ceza tayin edildiği belirtilerek, temel ceza olarak suç tarihi itibariyle sanığın eylemine uyan 5237 sayılı TCK"nın 142/1-b maddesindeki alt ve üst sınır içerisinde bulunan 5 yıl hapis cezası belirlenmiş ise de; uygulama maddesi olarak 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 142/2-h maddesinin gösterildiği anlaşılmakla; 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"un 62. maddesi ile eklenen 5237 sayılı Kanun"un 142/2-h maddesinin, 26/06/2014 olan suç tarihi itibari ile yürürlükte olmadığı ve müştekinin işyerine, pencere camı demir korkuluğunu kırmak suretiyle girerek işyerinden hırsızlık yapan sanık hakkında, 5237 sayılı Kanun"un 7/2. maddesi uyarınca ceza miktarı bakımından lehine olan ve eylemlerine uyan anılan Kanun"un 142/1-b maddesi uyarınca hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden, suç tarihi itibariyle yürürlükte olmayan ve ceza miktarı bakımından sanık aleyhine olup 5237 sayılı Kanun"un 7/2. maddesi uyarınca uygulama olanağı bulunmayan 6545 sayılı Kanun ile 5237 sayılı Kanun"a eklenen 142/2-h maddesi uyarınca yazılı şekilde hüküm kurulmasında isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.

GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Dosya kapsamına göre, müştekinin beyanında işyerini 28/06/2014 tarihinde saat:22:00 sıralarında kapattığını, ertesi gün pazar olması nedeniyle işyerini açmadığını ancak telefonla olayın kendisine haber verildiğini belirttiği, 29/06/2014 tarihli olay yeri inceleme-görgü ve tespit tutanağında suça konu olayın 29/06/2014 tarihinde saat:14:30’da anons edildiğinin belirtilmesi nedeniyle suçun 28/06/2014 saat:22:00 ile 29/06/2014 saat:14:30 tarih ve saatleri arasında işlendiği, 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"un 62. maddesi ile eklenen 5237 sayılı TCK"nun 142/2-h maddesinin, suç tarihi itibarıyla yürürlükte olması karşısında hırsızlık suçundan uygulanan madde ve verilen ceza miktarında isabetsizlik olmaması nedeniyle (İZMİR) 8. Asliye Ceza Mahkemesinden verilip kesinleşen 13.12.2017 tarihli ve 2017/149 Esas - 2017/916 Karar sayılı karara yönelik kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 20/10/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.