Zimmet - görevi kötüye kullanma - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2016/1224 Esas 2018/2618 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Zimmet, görevi kötüye kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
1-Sanık hakkında zimmet suçundan verilen mahkumiyet hükmünün yapılan incelemesinde;
TCK"nın 53. maddesinin Anayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal Kararı doğrultusunda uygulanmasının infaz sırasında nazara alınması mümkün görülmüş; kısmi ödeme yapılıp uygulama koşulları oluşmadığı halde sanığın cezasında TCK"nın 248/1. maddesi uyarınca indirim yapılması ve 5237 sayılı TCK"nın 53/1-a maddesindeki hak ve yetkiyi kötüye kullanmak suretiyle atılı suçu işleyen sanık hakkında aynı Kanunun 53/5. maddesi gereğince cezanın infazından sonra başlamak üzere hükümde belirtilen gün sayısının yarısından bir katına kadar bu hak ve yetkinin kullanılmasının yasaklanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozmaya uyulup, delillerle iddia ve savunma duruşma göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş, sübutu kabul olunan fiillerin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatı yapılmış bulunduğundan yerinde görülmeyen sanık müdafiin temyiz itirazlarının reddiyle eleştirilen hususlar dışında usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA,
2-Sanık hakkında görevi kötüye kullanma suçundan verilen mahkumiyet hükmünün yapılan incelemesinde ise;
Sanığa yüklenen görevi kötüye kullanma suçunun 5237 sayılı TCK"nın 257/1. maddesinde öngörülen cezasının üst sınırı itibariyle aynı Kanunun 66/1-e maddesinde belirtilen sekiz yıllık asli ve on iki yıllık ilaveli zamanaşımına tabi olduğu, suç tarihinin azami olarak sanığın ilgili birimden ayrıldığı 27/06/2005 olarak kabul edilebileceği, bu tarih ile inceleme günü arasında ilave zamanaşımı süresinin gerçekleştiği anlaşıldığından, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilmek suretiyle CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanunun 322/1 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 05/04/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.