Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2011/6392 Esas 2012/3747 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

7.10.2004 tarih, 25606 Sayılı Resmi Gazetede yayınlanan ve 1.6.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5236 sayılı Kanun ile HUMK’na eklenen ek madde 4 ile aynı yasanın 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 1.1.2010 tarihinden itibaren 1.430,00 TL’ye çıkarılmıştır.
Davacı vekilinin temyizi davalı ...Ş. yönünden reddedilen 612,00 TL’lik, davalı ...Ş. yönünden ise kabul edilmeyen 458,10 TL’lik miktara ilişkindir.
Bu durumda karar tarihi itibariyle temyize konu miktar temyiz kesinlik sınırı olan 1.430,00 TL.nin altındadır.
Temyize konu karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz dilekçesinin temyize konu edilen miktar yönünden mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine 28.03.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.