Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2014/13804 Esas 2014/12438 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi


Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-

7.10.2004 tarih, 25606 Sayılı Resmi Gazetede yayınlanan ve 1.6.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5236 sayılı Kanun ile HUMK’na eklenen ek madde 4 ile aynı yasanın 427. (HMK 341 ve 361.) maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 1.1.2014 tarihinden itibaren 1.890,00 TL’ye çıkarılmıştır.
Davacı 1.836,54 TL rücuen tazminatın davalılardan tahsili için yaptğı takibe itiraz edildiğinden itirazın iptalini talep etmiş,mahkemece davanın kısmen kabulü ile 1.737,50TL alacak ve 16,71 TL faize yönelik itirazın iptaline karan verilmiş hüküm davalı idare tarafından temyiz edilmiştir. Karar tarihi itibari ile hüküm davalı yönünden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi 1.6.1990 gün 3/4 sayılı Yargıtay İçtihadı lBirleştirme Kararı uyarınca Yargıtay"ca da karar verilebileceğinden davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle HMK"nun geçici 3/2 maddesi delaletiyle HUMK"nun 432.maddesi 4.fıkrası gereğince kararın kesin olması nedeniyle davalı vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, 23.09.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.