Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2013/797 Esas 2013/2083 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ İstanbulu 10. Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ :Boşanma

Taraflar arasındaki "boşanma" davasının yapılan muhakemesi sırasında davalının talebi üzerine yanında kalan müşterek çocuk için dava tarihinden geçerli olmak üzere 1.11.2012 tarihli oturumda hükmedilen tedbir nafakasına ilişkin ara kararının, lehine tedbire hükmedilen davalı tarafından "nafakanın miktarı" yönünden temyiz edildiği görülmekle evrak incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Davalı, boşanma davası sırasında yanında kalan müşterek çocuk için aylık 12.500 TL. tedbir nafakasının davacıdan tahsiline karar verilmesini istemiş, mahkemece; 1.11.2012 tarihli oturumda, ara kararıyla Türk Medeni Kanununun 169"ncu maddesi çerçevesinde çocuk için dava tarihinden itibaren aylık 1000 TL. tedbir nafakasına karar verilmiş, davalı, bu kararı nafaka miktarının az olduğu gerekçesiyle temyiz etmiştir.
Mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 101"nci maddesinin (3.) ve (4). bendinde yer alan hükümlere; 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun "geçici hukuki korumalara" ilişkin 389. maddesinde yer verilmemiş; boşanma veya ayrılık davası açılınca hakimin talep üzerine veya re"sen dava sırasında Türk Medeni Kanununun 169"uncu maddesi çerçevesinde aldığı tedbirler ve bu tedbirlere itiraz üzerine verilen kararlar, yasa koyucu tarafından Usulün "geçici hukuki korumalarla" ilgili düzenlemesi dışında bırakılmıştır. Bu durumda, boşanma ve ayrılık davası açılınca hakimin talep üzerine veya re"sen Türk Medeni Kanununun 169. maddesi çerçevesinde alacağı tedbirler ve bu tedbirlere itiraz üzerine verilen kararlar, ancak esas hükümle birlikte temyizi kabil olup, esas hükümden ayrı ve bağımsız olarak temyiz edilemez. Bu bakımdan davalının temyiz isteğinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Davalının temyiz talebinin yukarıda gösterilen sebeple REDDİNE temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine oybirliğiyle karar verildi. 28.01.2013 (Pzt.)