Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/2891 Esas 2020/13023 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/2891
Karar No: 2020/13023
Karar Tarihi: 17.11.2020

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/2891 Esas 2020/13023 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen davada sanık hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkum edildi. Ancak temyiz istemlerinin incelenmesinde, mala zarar verme suçuyla ilgili olarak sanığın elektrikli bisiklete zarar verme eyleminin ayrıca suç oluşturmayacağı belirtildi. Ayrıca, sanık hakkında doğrudan hükmolunan adli para cezasına ilişkin temyiz isteminin reddedilmesi gerektiği vurgulandı. Hırsızlık suçuyla ilgili olarak ise TCK'nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunluklarının uygulanması infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği belirtildi. Karar oybirliğiyle onandı. Detaylı kanun maddeleri şunlardır: 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un geçici 2. maddesi, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi.

2. Ceza Dairesi 2020/2891 E. , 2020/13023 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanığın suça konu elektrikli bisiklete zarar verme eyleminin, hırsızlık suçunun konusu ile mala zarar verme suçunun konusunun ve korunan hukuki yararın aynı olması nedeniyle, ayrıca mala zarar verme suçunu oluşturmayacağı gözetilmeden, bu suçtan da mahkumiyet kararı verilmesi hususunda mahallince kanun yararına bozma yoluna gidilebileceği mümkün görülmüştür.
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesine gelince;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.

Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 17.11.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.