Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2013/7359 Esas 2014/7694 Karar Sayılı İlamı

17. Hukuk Dairesi
Esas No: 2013/7359
Karar No: 2014/7694
Karar Tarihi: 15.5.2014

Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2013/7359 Esas 2014/7694 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davanın konusu, araç sürücüsünün tam kusurlu hareketi sonucu yaralanan müvekkilin, davalıdan manevi tazminat talebidir. Mahkeme, davanın kısmen kabulüne karar vererek, davacının 25.000 TL talebini 1.750 TL olarak belirlemiştir. Dosyadaki bilgi ve belgelere dayanarak, davalıların temyiz itirazlarının reddedilmesine karar verilmiştir. Ayrıca, HMK'nin geçici 3/2. maddesi uyarınca HUMK'nun 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırının 1.820 TL'ye çıkarıldığı belirtilmiştir. Dolayısıyla, temyiz istemi davalıların aleyhine sonuçlanmış ve hüküm kesinleşmiştir. Kararda, 818 sayılı B.K. madde 47'deki özel hallerin dikkate alındığı belirtilmiştir.

17. Hukuk Dairesi 2013/7359 E. , 2014/7694 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili ve davalılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili, davalı tarafa ait araç sürücüsünün tam kusurlu hareketi ile meydana gelen kazada yaya olan müvekkilinin yaralandığını açıklayıp 25.000,00 TL manevi tazminatın tahsiline karar verilmesini talep etmiştir
Davalılar vekili, kusur oranını kabul etmediklerini ileri sürerek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile 1.750,00 TL"nin tahsiline karar verilmiş, hüküm davacı vekili ve davalılar vekili tarafından temyiz eidlmiştir.
1- Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde, dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına, uzman bilirkişi raporunda belirlenen kusura ilişkin hesaplamanın hükme esas alınmasında ve ayrıca manevi tazminatın takdirinde 818 sayılı B.K.nun 47.maddesindeki özel haller dikkate alınarak hak ve nesafet kuralları çerçevesinde karar verilmesinde bir usulsüzlük bulunmamasına göre davacı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davalılar vekilinin temyiz itirazlarına gelince; 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun (HMK)geçici 3/2. maddesi delaletiyle 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeler Kanunu"nun (HUMK) 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2013 tarihinden itibaren 1.820,00 TL’ye çıkarılmıştır.
Temyize konu karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davalılar vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda 1 nolu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile hükmün ONANMASINA, 2 nolu bentte açıklanan nedenlerle davalılar vekilinin temyiz dilekçesinin hükmün kesin olması nedeniyle reddine, aşağıda dökümü yazılı 0,90 TL kalan onama harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalılara geri verilmesine 15.5.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.