Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2015/12209 Esas 2015/16981 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
10. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/12209
Karar No: 2015/16981
Karar Tarihi: 15.10.2015

Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2015/12209 Esas 2015/16981 Karar Sayılı İlamı

10. Hukuk Dairesi         2015/12209 E.  ,  2015/16981 K.

    "İçtihat Metni"

    Mahkemesi : Bolu İş Mahkemesi
    Tarihi : 17.03.2015
    No : 2014/625-2015/99

    Dava, ödeme emrinin iptali istemine ilişkindir.
    Mahkemece, bozmaya uyularak yapılan yargılama sonucunda davanın kabulüne karar verilmiştir.
    Hükmün, davalı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
    21.07.2004 gün ve 25529 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak, öngördüğü istisnalar dışındaki hükümleri yayım tarihinde yürürlüğe giren, 14.07.2004 tarih ve 5219 sayılı “Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun” ve ayrıca 5236 sayılı Kanun; katsayı artışı da uygulanmak suretiyle bu kanunların yürürlük tarihinden sonra yerel mahkemelerce verilen hükümler yönünden 2015 yılı için 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 427.maddesindeki temyiz (kesinlik) sınırını 2.080,00 TL olarak değiştirmiştir.
    Alacağın bir kısmının dava edilmiş olması halinde temyiz (kesinlik) sınırının saptanmasında alacağın tamamının gözetilmesi; tümü dava konusu yapılan bir alacağın kısmen kabulünde ise temyiz (kesinlik) sınırının belirlenmesinde kabul ve reddedilen miktarların esas alınması, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununu Geçici 3. maddesi gereğince 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 427’nci maddesi hükmü gereğidir.
    Somut olayda davacıya gönderilen 2011/10742 takip numaralı ödeme emrinin iptali davasında davanın kabulüne karar verilmiş olmakla, bu ödeme emri ile davacıdan talep edilen alacak miktarı 265,57 TL olduğundan ve bu miktarın da yukarıda değinilen temyiz (kesinlik) sınırının altında bulunduğundan, anılan karara karşı temyiz yoluna başvurulması miktar itibariyle mümkün değildir.
    Hal böyle olunca davalı Kurum vekilinin temyiz dilekçesinin, miktar itibariyle kesinlik nedeniyle reddi gerekir.
    S O N U Ç : Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı Kurum vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, 15.10.2015 gününde oybirliği ile karar verildi .

    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.