Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2016/20572 Esas 2018/5717 Karar Sayılı İlamı

Davacı ... A.Ş vek. Av.... ile ... . Tic. A.Ş. vek. ... arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ... 1. Asliye Ticaret Mahkemesi’nden verilen 24/06/2016 gün ve 2015/913 E. - 2016/494 K. sayılı hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşuldu. 


-KARAR-


5219 Sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunun (HUMK) 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanunun 19 uncu maddesiyle HUMK’a eklenen Ek-Madde 4’te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2016 yılı için 2.190,00 TL’dir
Temyize konu edilen miktarın 1.230,01 TL olması nedeniyle 24/06/2016 tarihli karar kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 gün ¾ sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin harcın istek halinde temyiz eden davacıya iadesine, 13/11/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.