Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2015/6448 Esas 2016/6872 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :İş Mahkemesi


Dava Türü : Alacak

YARGITAY İLAMI

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün Yargıtay’ca incelenmesi davalı-karşı davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı, dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalı-karşı davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine.
2-Davacı, davalı işyerinde elektrikçi olarak çalışırken davacının iş akdini iş yüklerinin sürekli olarak artması, davacıya yaptırılan uzun süreli ve bedeli ödenmeyen fazla çalışmalar nedeniyle iş akdinin haklı olarak feshedildiğinden bahisle kıdem tazminatı ve fazla çalışma alacakları ile bazı işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasını istemiştir.
Davalı, davacının haklı neden göstermeksizin ve bildirim süresine uyulmaksızın iş sözleşmesini feshettiğinden açılan davanın reddini ve davacının bildirim süresine uymadan iş akdini feshetmesi nedeniyle ihbar tazminatı ödemesi gerektiğini savunarak açmış olduğu karşı davanın kabulünü talep etmiştir.
Mahkemece, davacının fazla çalışma karşılığı ücretlerin ödenmediği, bu sebeple 4857 sayılı İş Kanununun 24/2-e maddesine göre yapılan feshin haklı nedene dayandığı gerekçesi ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
Somut olayda, davacı dava dilekçesinde ücretinin aylık brüt 1.474,28 TL olduğunu bildirmiş, mahkemece talep aşılarak davacının ücreti aylık brüt 1.600,00 TL olduğunun kabulü ile hesaplama yapan bilirkişi raporuna göre hüküm kurulması hatalı olup bozma nedenidir.
3-İşçiye, işyerinde çalıştığı sırada ara dinlenmesi verilip verilmediği ve süresi konularında taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
İşçinin günlük iş süresi içinde kesintisiz olarak hiç ara vermeden çalışması beklenemez. Gün içinde işçinin yemek, çay, sigara gibi ihtiyaçlar sebebiyle ya da dinlenmek için belli bir zamana ihtiyacı vardır.
Ara dinlenme 4857 sayılı İş Kanununun 68 inci maddesinde düzenlenmiştir. Anılan hükümde ara dinlenme süresi, günlük çalışma süresine göre kademeli bir şekilde belirlenmiştir. Buna göre dört saat veya daha kısa süreli günlük çalışmalarda ara dinlenmesi en az onbeş dakika, dört saatten fazla ve yedibuçuk saatten az çalışmalar için en az yarım saat ve günlük yedibuçuk saati aşan çalışmalar bakımından ise en az bir saat ara dinlenmesi verilmelidir. Uygulamada yedibuçuk saatlik çalışma süresinin çok fazla aşıldığı günlük çalışma sürelerine de rastlanılmaktadır. İş Kanununun 63 üncü maddesi hükmüne göre, günlük çalışma süresi onbir saati aşamayacağından, 68 inci maddenin belirlediği yedibuçuk saati aşan çalışmalar yönünden en az bir saatlik ara dinlenmesi süresinin, günlük en çok onbir saate kadar olan çalışmalarla ilgili olduğu kabul edilmelidir. Başka bir anlatımla günde onbir saate kadar olan (onbir saat dahil) çalışmalar için ara dinlenmesi en az bir saat, onbir saatten fazla çalışmalarda ise en az birbuçuk saat olarak verilmelidir.
Davacının 15 saat çalıştığı gün 1,5 saat ara dinlenmesi düşülmesi gerekirken 1 saat ara dinlenme süresi düşerek hesaplama yapan hatalı bilirkişi raporuna göre karar verilmiş olması bozma nedenidir.
O halde davalı-karşı davacı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalı-karşı davacıya iadesine, 23/03/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.