Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/21803 Esas 2019/10123 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/21803
Karar No: 2019/10123
Karar Tarihi: 08.05.2019

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/21803 Esas 2019/10123 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı kıdem, ihbar tazminatı, ikramiye, yıllık izin ücreti ve sosyal yardım alacağının tahsilini talep etmiştir. Mahkeme davayı kısmen kabul etmiştir. Temyiz sonucunda, davacının tüm, davalının bazı temyiz itirazlarının reddedilmesi gerektiği belirtilmiştir. Zamanaşımı savunmasına ilişkin uyuşmazlık bulunmaktadır. Dosya içeriği eksik incelenmiş ve hatalı karar verilmiştir. Ayrıca, davalı Bakanlık harçtan muaf olduğu halde hatalı bir şekilde yargılama giderlerine dahil edilmiştir. Kararın bozulması gerekmektedir.
Kanun maddeleri:
- Türk Borçlar Kanunu Madde 147
- İş Kanunu Madde 17, Madde 21, Madde 24, Madde 25, Madde 38, Madde 39, Madde 40, Madde 41, Madde 47, Madde 49, Madde 55, Madde 56
- Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu Madde 442, Madde 444, Madde 448.

22. Hukuk Dairesi 2017/21803 E. , 2019/10123 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı isteminin özeti:
Davacı, kıdem ve ihbar tazminatı ile ikramiye, yıllık izin ücreti ve sosyal yardım alacağının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı cevabının özeti:
Davalı, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, taraflar vekillerince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Taraflar arasında dava tarihi itibariyle zamanaşımı savunmasına değer verilip verilmeyeceği noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut uyuşmazlıkta; davalı tarafın ıslaha karşı ileri sürülen zamanaşımı def’i mahkemece dikkate alınmıştır. Ancak, dosya içeriğinde bulunmamakla birlikte UYAP sisteminde taranmış vaziyette bulunan davalı vekilinin 03.07.2014 havale tarihli dava dilekçesine karşı sunulan cevap dilekçesinde de zamanaşımı def’inin ileri sürüldüğü görülmektedir. Dava dilekçesinin davalı tarafa 19.06.2014 tarihinde tebliğ edildiği dikkate alındığında, süresinde verilen cevap dilekçesindeki zamanaşımı def’inin de yıllık izin ücreti, ikramiye ve yakacak yardımı talepleri yönünden değerlendirilmesi gerekirken yanılgıya düşülerek eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması hatalı olup kararın bozulması gerekmiştir.
3-Diğer yandan, davalı Bakanlık harçtan muaf olmasına ve hüküm fıkrasının 6. bendinde bu husus belirtilmesine rağmen hüküm fıkrasının 7. bendinde yargılama giderlerine dahil edilen harçlardan davalı Bakanlığın sorumlu tutulması hatalı olmuştur.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 08.05.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.