Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/642 Esas 2019/7651 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/642
Karar No: 2019/7651
Karar Tarihi: 09.04.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/642 Esas 2019/7651 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında mağduruna kasten yaralama suçundan adli para cezası verilmiştir. Sanık müdafiinin temyiz talebi reddedilmiştir. Katılanın da aynı suçtan verilen mahkumiyet hükmü temyiz edilmiştir. Diğer itirazlar reddedilmiştir ancak sanığın haksız tahrik indirimi yapılmadan fazla ceza aldığı ve 5237 sayılı TCK'nin bazı maddelerinin Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmesi nedeniyle yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Bu sebeplerle hüküm 5320 sayılı CMK'nın ilgili maddeleri uyarınca bozulmuştur.
Kanun maddeleri:
- 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un geçici 2. maddesi
- 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 317. ve 321. maddeleri

3. Ceza Dairesi 2019/642 E. , 2019/7651 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyetlere dair

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık hakkında mağdur ..."i kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanık hakkında tayin edilen adli para cezasının tür ve miktarı itibariyle verilen hükmün, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. madde gereğince kesin nitelikte olup temyizi mümkün olmadığından, sanık müdafiinin temyiz talebinin 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2) Sanık hakkında katılan ...’nu kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
a) Sanığın tanıklar ile birlikte tüpçü dükkanı önünde oturdukları sırada, oradan geçen katılanın sanığa küfür etmesi ve sırtına yumrukla vurması ile başlayan kavgada, dükkanının içine girip tüfeğini alan sanığın, katılana ateş ederek orta (2) derecede kemik kırığı oluşacak nitelikte yaraladığının anlaşılması karşısında, sanığın 5237 sayılı TCK"nin 86/1, 86/3-e ve 87/3. maddeleri uyarınca belirlenen cezasında, TCK"nin 29. maddesi uyarınca haksız tahrik nedeniyle indirim yapılması gerekirken, ilk haksız hareketin sanıktan geldiğinden bahisle haksız tahrik indirimi yapılmaması suretiyle sanığa fazla ceza tayini,
b) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafii ile katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 09.04.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.