Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/2520 Esas 2020/3612 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/2520
Karar No: 2020/3612

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/2520 Esas 2020/3612 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 38. Hukuk Dairesi tarafından verilen boşanma kararı temyiz edilmiştir. Davalı erkeğin kusur belirlemesi, manevi tazminat ve yoksulluk nafakası yönünden; davacı kadın tarafından ise katılma yoluyla kusur belirlemesi, maddi ve manevi tazminat miktarları yönünden temyiz edilmiştir. Mahkeme, davalının tüm temyiz itirazlarının yersiz olduğunu, davacı kadının sair temyiz itirazlarının da yersiz olduğunu belirtmiştir. Ancak davacı kadın yararına hükümolunan maddi tazminatın daha uygun bir miktar hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri göz önünde bulundurularak belirlenmesi gerektiği, bu nedenle kararın bu kısmının bozulması gerektiği belirtilmiştir. Kararda bahsedilen kanun maddeleri Türk Medeni Kanunu'nun 174/1 ve Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleridir.

2. Hukuk Dairesi 2020/2520 E. , 2020/3612 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 38. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı erkek tarafından kusur belirlemesi, manevi tazminat ve yoksulluk nafakası yönünden, davacı kadın tarafından ise katılma yoluyla kusur belirlemesi, maddi ve manevi tazminat miktarları yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı erkeğin tüm, davacı kadının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumlarına, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur derecelerine, paranın alım gücüne, ihlal edilen mevcut ve beklenen menfaatlerin kapsamına nazaran, davacı kadın yararına hükmolunan maddi tazminat azdır. Türk Medeni Kanununun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükümleri nazara alınarak, daha uygun miktarda maddi tazminat (TMK m. 174/1) takdiri gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA,bozma kapsamı dışında kalan temyize konu bölümlerin yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın davalıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 267.80 TL. temyiz başvuru harcı peşin yatırıldığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran davacıya geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 01.07.2020(Çrş.)