Çocuğun cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2018/128 Esas 2020/4225 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/128
Karar No: 2020/4225
Karar Tarihi: 21.10.2020

Çocuğun cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2018/128 Esas 2020/4225 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen ve 5237 sayılı TCK'nın 103/1. maddesi kapsamında çocuğun cinsel istismarı suçunu içeren bir dava, temyiz edilmiştir. Olayın değerlendirilmesinde, 6545 sayılı Kanunla yapılan değişiklik sonrası öngörülen ceza üst sınırı itibarıyla davaya bakma, delilleri değerlendirme ve suç vasfının tayini ile buna göre lehe kanunu belirleme görevinin üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu belirtilmiş ve 5235 sayılı Kanunun 12 ve 5271 sayılı CMK'nın 4. maddeleri gereğince görevsizlik kararı verilmesi gerektiği vurgulanmıştır. Bu nedenle, hüküm BOZULMUŞTUR. Kanun maddeleri olarak, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 103/1. maddesi, 6545 sayılı Kanun ve 5235 sayılı Adli Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemeleri ve Cumhuriyet Başsavcılıkları Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanun ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 4. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi anılmıştır.

14. Ceza Dairesi 2018/128 E. , 2020/4225 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanığın üzerine atılı çocuğun cinsel istismarı suçunu düzenleyen 5237 sayılı TCK"nın 103/1. maddesinde 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanunla yapılan değişiklik sonrası öngörülen cezanın üst sınırı itibarıyla davaya bakma, delilleri değerlendirme ve suç vasfının tayini ile buna göre lehe kanunu belirleme görevinin üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu gözetilerek 5235 sayılı Kanunun 12 ve 5271 sayılı CMK"nın 4. maddeleri gereğince görevsizlik kararı verilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 21.10.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.