Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2019/10596 Esas 2020/77 Karar Sayılı İlamı

15. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/10596
Karar No: 2020/77
Karar Tarihi: 13.01.2020

Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2019/10596 Esas 2020/77 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan dolayı sanığın mahkumiyetine karar vermiştir. Sanık, kararın yokluğunda verildiği ve gerekçeli karar tebliği yapılmaması nedeniyle temyiz hakkını kullanamadığını iddia etmiştir. Ancak, sanığa duruşma sırasında yapılan tebligatın usulüne uygun olduğu ve eski hale getirme talebi ile temyiz talebinin reddedilmesine ilişkin kararın hukuki değerinin olduğu belirlenmiştir. Bu nedenle, sanığın talebi reddedilmiştir. Kararda, TCK'nın 155/2, 52 ve 53. maddeleri de belirtilmiştir. TCK'nın 155/2. maddesi hizmet nedeniyle görevi kötüye kullanmayı, 52. madde ise kamu görevlisinin görevini kötüye kullanmasını düzenlemektedir. 53. madde ise bu suçlara ilişkin cezai sorumluluğu belirlemektedir.

15. Ceza Dairesi 2019/10596 E. , 2020/77 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : TCK"nın 155/2, 52, 53 maddeleri gereği mahkumiyet

Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık, kararın yokluğunda verildiği ve gerekçeli karar tebliği yapılmaması nedeniyle temyiz hakkını kullanamadığından bahisle 24/02/2015, 04/05/2015, 22/06/2015, 29/07/2015 tarihli dilekçeleri ile eski hale getirme talebiyle birlikte temyiz talebinde bulunduğu, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken CMUK"un 311. maddesi hükmüne göre eski hale getirme talebi ile birlikte temyiz isteminde bulunulmuş olması halinde bu talebi inceleme merciinin Yargıtay"ın ilgili dairesi olması nedeniyle, Mahkeme"nin sanık hakkında eski hale getirme ve temyiz talebinin reddine ilişkin verdiği 25/02/2015, 05/05/2015 tarihli ek kararlar ile daha önce karar verildiğinden yeniden karar verilmesine yer olmadığına ilişkin verdiği 25/06/2015 tarihli ek kararın hukuki değerden yoksun bulunduğu değerlendirilerek yapılan incelemede;
Sanığın yokluğunda verilen hükmü 06/06/2013 tarihli duruşmada bildirdiği ve aynı zamanda mernis adresi olan adresine tebliğe çıkartıldığı, 15/07/2013 tarihinde mahalle muhtarına bırakıldığı ve tebligat parçasının kapıya yapıştırıldığı, bu şekilde Tebligat Kanunu"nun 21. maddesine göre usulüne uygun olarak yapılan tebliğe rağmen sanığın 1412 sayılı CMUK"nın 310/1 maddesinde belirlenen yasal süre geçtikten sonra 24/02/2015, 04/05/2015, 22/06/2015, 29/07/2015 tarihli dilekçeleri ile yaptığı koşulları bulunmayan eski hale getirme talebi ile vaki temyiz istemlerinin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 13/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.