Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/19093 Esas 2020/2950 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/19093
Karar No: 2020/2950
Karar Tarihi: 13.02.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/19093 Esas 2020/2950 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, kasten yaralama suçu nedeniyle mahkum edilmiştir. Ancak, itirazlar kabul edilmiş ve hükümler bozulmuştur. Bozma nedenleri şunlardır:
1) Sanığın önceki suç kaydı uyarınca tekerrüre esas alınan suçun uyuşturucu kullanmak için uyuşturucu madde bulundurmak suçu olduğu, yeni kanun maddelerinin sanık lehine hükümler içerdiği için sanık hakkında tekerrür hükümlerinin yeniden değerlendirilmesi gerekmektedir.
2) 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesiyle ilgili Anayasa Mahkemesi kararı nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerekmektedir.
Kararda geçen kanun maddeleri şunlardır:
- Türk Ceza Kanunu'nun (TCK) 191/1. maddesi: Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçu.
- TCK'nin 191. maddesinin 5. fıkrası: Tekerrür hükümleri ile ilgili hüküm.
- 5320 sayılı Kanun'a eklenen ek 7. maddenin 2. fıkrası: Tekerrür hükümleri ile ilgili hüküm.
- 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi: Hak yoksunlukları ile ilgili hüküm.
- 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi: Hükümlerin bozulması ile ilgili hüküm.

3. Ceza Dairesi 2019/19093 E. , 2020/2950 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ :Kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyetlerine dair

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) Sanığın adli sicil kaydına konu tekerrüre esas olabilecek başka ilamının da bulunmadığı gözetilerek, sanığın tekerrüre esas alınan Ankara 5. Ağır Ceza Mahkemesinin 14.11.2013 tarih, 2013/355 Esas- 2013/372 Karar sayılı ilamında mahkumiyete konu suçun TCK"nin 191/1. maddesinde düzenlenen kullanmak için uyuşturucu madde bulundurmak suçu olduğu, hükmünden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"la yeniden düzenlenen TCK"nin 191. maddesinin 5. fıkrası ve 5320 sayılı Kanun"a eklenen ek 7. maddenin 2. fıkrası hükümlü lehine hükümler içermekte olup, öncelikle hükümlü lehine uyarlama yapılması gerektiğinden, anılan hükme ilişkin uyarlama yapılıp yapılmadığı araştırılarak, sonucuna göre sanık hakkında TCK"nin 58. maddesi uyarınca tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının yeniden değerlendirilmesi zorunluluğu,
2) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 Sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 13.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.