Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2016/25337 Esas 2019/8907 Karar Sayılı İlamı

13. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/25337
Karar No: 2019/8907
Karar Tarihi: 27.09.2019

Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2016/25337 Esas 2019/8907 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı ve davacı şirketler arasındaki dava hakkında verilen 18/05/2016 tarihli 2015/586-2016/280 sayılı hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir. Ancak 3156 sayılı HUMK'nın 20. maddesiyle değiştirilen 432/1. maddesi uyarınca temyiz süresi 15 gündür ve bu sürenin bitim tarihi olan 05.09.2015 tarihinde adli tatil olmaması nedeniyle, temyiz süresini geçen davacının dilekçesi reddedilmiştir. Kararda geçen kanun maddeleri:
- 3156 sayılı HUMK'nın 432/1. maddesi
- 6100 sayılı yasanın 102. maddesi
- 6100 sayılı yasanın 104. maddesi
- HUMK'nın 440/III-1 maddesi.

13. Hukuk Dairesi 2016/25337 E. , 2019/8907 K.

"İçtihat Metni"

... Şti.vekili avukat ... ile ... vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ... 1. Asliye Ticaret Mahkemesinden verilen 18/05/2016 tarih ve 2015/586-2016/280 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
18.05.2016 günlü ilam temyiz eden davacıya 19.08.2016 tarihinde tebliğ edilmiş ve temyiz dilekçesi 07.09.2016 tarihinde verilmiştir.
3156 sayılı Yasanın 20. maddesiyle değiştirilen HUMK.’nun 432/1. maddesi uyarınca yasanın yürürlüğe girdiği 06.04.1985 tarihinden itibaren verilen kararlarda temyiz süresi 15 gündür. 6100 sayılı yasanın 102. maddesi uyarınca adli tatil, her yıl yirmi temmuzda başlar, otuz bir ağustosta sona erer. Yeni adli yıl bir eylülde başlar. Aynı yasanın 104. maddesi uyarınca adli tatile tabi olan dava ve işlerde sürelerin bitmesi tatil zamanına rastlarsa bu sürelerin ayrıca bir karara gerek olmaksızın adli tatilin bittiği günden itibaren bir hafta uzatılmış sayılır. 15 günlük temyiz süresinin bitim tarihi 05.09.2015 tarihi olup adli tatile de rastlamamaktadır. Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunun 01.06.1990 gün ve esas 1989/3, karar 1990/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca, temyiz süresi geçtikten sonra verilen temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacının temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 27/09/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.