9. Hukuk Dairesi 2011/51457 E. , 2014/2561 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ : GÖKSUN ASLİYE HUKUK (İŞ) MAHKEMESİ
TARİHİ : 21/07/2011
NUMARASI : 2009/393-2011/499
DAVA :Davacı, rücu alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı Belediyenin eski belediye başkanı olduğunu, seçimleri kaybettikten sonra Sosyal Güvenlik Kurumu"na emeklilik için başvurduğunu, ancak SGK tarafından 15/05/1999 - 14/04/2009 tarihleri arasındaki süreye ait aylık ödeneklerden kesilmesi gereken 6.133,23 TL emekli keseneği, 7.683,79 TL kurum karşılığının ve noksan yatırılan kesenek ve kurum karşılığı tutarları üzerinden hesaplanan gecikme zammı ve cezası tutarı 2.733,32 TL olmak üzere toplam 16.550,34 TL "nin kurum hesabına yatırılması halinde emekli olabileceğinin belirtildiğini, davalı D.. B.."nın ise maddi imkanlarının kısıtlı olması nedeniyle ödeme yapılamayacağını bildirdiğini, 31/08/2009 tarihli 6.133,23 TL ve 10.417,11 TL meblağlı iki dekont ile SGK"ya ödeme yaptığını belirterek, ödediği 16.550,34 TL nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan tahsilini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının belediye başkanı olduğu dönemde kendi kusurundan dolayı bahsedilen primin ödenmediğini, bu nedenle kendi kusurundan kaynaklanan zararı için böyle bir talepte bulunamayacağını, davanın haksız ve yersiz olduğunu, bir kimsenin kendi neden olduğu zararı isteyemeyeceğini, ödemenin yapılmamasından sorumlu olan kişiden bu alacağın tahsil edilmesi gerektiğini belirterek davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
İş mahkemeleri özel yetkili mahkeme niteliğinde olup; 5521 Sayılı İş Mahkemeleri Yasasının 1. maddesinde; “İş Kanununa göre işçi sayılan kimselerle (bu kanunun değiştirilen 2. maddesinin Ç, D ve E fıkralarında istisna edilen işlerde çalışanlar hariç) işveren veya işveren vekilleri arasında iş akdinden veya İş Kanununa dayanan her türlü hak iddialarından doğan hukuk uyuşmazlıklarının çözülmesi ile görevli olarak lüzum görülen yerlerde iş mahkemeleri kurulur.” düzenlemesiyle iş mahkemelerinin görevi belirlenmiştir.
4857 Sayılı İş Kanununun 1/II maddesinde “Bu Kanun, 4 üncü maddedeki istisnalar dışında kalan bütün işyerlerine, bu işyerlerinin işverenleri ile işveren vekillerine ve işçilerine faaliyet konularına bakılmaksızın uygulanır.” hükmüne yer verilmiştir. Buna göre bir uyuşmazlığın İş Mahkemesinde görülebilmesi için taraflar arasında işçi ve işveren ilişkisinin bulunması ve davanın bu ilişkiden kaynaklanması gerekmektedir.
Bu itibarla, hizmet akdine ya da işçi-işveren ilişkisine dayanmadığı anlaşılan ve 4857 Sayılı İş Kanunu kapsamında bulunmayan iş bu uyuşmazlığın genel hükümler çerçevesinde “ Asliye Hukuk Mahkemesi ”nde görülüp sonuçlandırılması gerekirken, davaya iş mahkemesi sıfatıyla bakılarak davanın kabulüne karar verilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
Yukarıda açıklanan esaslar gözönüne alındığında davacı ile davalı arasında işçi-işveren ilişkisi olmadığından, davanın genel hükümler kapsamında asliye hukuk mahkemesinde bakılmak üzere görevsizlik kararı verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsizdir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 30.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
