Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2015/592 Esas 2016/8070 Karar Sayılı İlamı

7. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/592
Karar No: 2016/8070
Karar Tarihi: 12.04.2016

Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2015/592 Esas 2016/8070 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, şoför ve formen olarak çalıştığı iş yerinin haksız olarak iş sözleşmesini feshettiğini iddia ederek kıdem ve ihbar tazminatı, fazla çalışma, hafta tatili, ulusal bayram genel tatil ve yıllık izin alacaklarını talep etmiştir. Mahkeme davacının hak ettiği yıllık izin süresi konusunda karar vermiştir. Davacı işyerinde çalıştığı süre boyunca 5 yıl 6 ay 18 gün kıdemine karşılık olarak her yıl için 14 gün izin hakkı elde etmiştir. Davacı toplam yıllık izin hakkı 70 gün iken bilirkişi raporuna dayanarak mahkeme tarafından 90 gün izne hak kazandığı belirtilmiştir. Ancak davacı 4857 sayılı İş Yasası'na göre yıllık izin haklarını kaybetmediği için bu karar hatalıdır. Sonuç olarak, davalı vekilinin temyiz itirazları kabul edilmiştir ve karar bozulmuştur. Kanun maddeleri: 4857 sayılı İş Yasası'nın 53. maddesi.

7. Hukuk Dairesi 2015/592 E. , 2016/8070 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı ... vekilince istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalı ... ... vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2- Davacı; şoför ve formen olarak çalıştığını iş sözleşmesinin haksız olarak feshedildiğini iddia ederek kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla çalışma, hafta tatili, ulusal bayram genel tatil ve yıllık izin alacaklarının davalılardan tahsilini talep etmiştir.
Davalılar, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Davacının hak ettiği yıllık izin süresi taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
4857 sayılı İş Yasasının 53.madesi hükmüne göre, işçilere verilecek yıllık ücretli izin süresi, hizmet süresi bir yıldan beş yıla kadar (beş yıl dahil) olanlara ondört günden, beş yıldan fazla onbeş yıldan az olanlara yirmi günden, onbeş yıl (dahil) ve daha fazla olanlara yirmialtı günden az olamaz. Ancak onsekiz ve daha küçük yaştaki işçilerle elli ve daha yukarı yaştaki işçilere verilecek yıllık ücretli izin süresi yirmi günden az olamaz.
Somut olayda davacı 1971 doğumlu olup davalı işyerinde çalıştığı 27.06.2007-15.01.2013 tarihleri arasında 18 yaşından büyük, 50 yaşından küçüktür. Bu nedenle 5 yıl 6 ay 18 gün kıdemine karşılık olarak ilk 5 yıl için her yıl için 14 gün izin alacağı olup davacının toplam yıllık izin hakkı 5x14=70 gündür. Buna rağmen bilirkişi tarafından 90 gün izne hak kazandığını kabulle hesap yapan rapora itibarla hüküm kurulması isabetsizdir.
O halde davalı ... ... vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalı ... ...’ne iadesine, 12/04/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.