Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/1596 Esas 2021/7061 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/1596
Karar No: 2021/7061
Karar Tarihi: 19.10.2021

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/1596 Esas 2021/7061 Karar Sayılı İlamı

Özet:

12. Ceza Dairesi tarafından verilen karara göre, sanık taksirle yaralama suçundan 1 yıl 3 ay hapis cezasına çarptırılmıştır. Sanığın kusurlu olduğu kabul edilerek bu kararda zamanında ceza tayini yapılmamıştır. Olayda sanığın sevk ve idaresindeki otomobil, karşı yönden gelen araçların bulunduğu şeride geçerek beş kişiyi yaralamıştır. Yapılan yargılamada, delillerin incelenmesi sonucunda sanığın beraatine karar verilmesi gerektiği ancak, hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verildiği esnada uygulanan Kanun maddesinin gösterilmemesi sonucu CMK'nın 232/6. maddesi ihlal edilmiştir. Bu nedenle karar BOZULMUŞ ve yeniden yargılanmaya gerek kalmadan hükmün düzeltildikten sonra onanması kararlaştırılmıştır.
Kanun maddeleri ise şöyledir:
- TCK\"nın 89/4, 62, 50/1-a, 52-2/4, 53/6. maddeleri
- CMK'nın 232/6. maddesi
- 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi
- 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi
- CMK'nın 322. maddesi
- TCK'nın 50/4. maddesi

12. Ceza Dairesi 2020/1596 E. , 2021/7061 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 50/1-a, 52-2/4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında hükmedilen 1 yıl 3 ay hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi esnasında, adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 455 gün yerine 450 gün hesaplanması sonucu 9.100 TL adli para cezası yerine 9.000 TL adli para cezasına hükmedilmesi suretiyle sanık hakkında eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya içeriğine göre, olay günü gündüz vakti meskun mahal dışı iki şeritli iki yönlü asfalt yolda sanığın sevk ve idaresindeki otomobil ile seyri sırasında, kaza mahalli viraja geldiğinde virajı geniş alması nedeniyle karşı istikamete ait şeride tecavüz etmesi neticesinde, karşı şeritten gelen otomobilde bulunan 5 katılanın basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanması ile sonuçlanan olayda, sanığın asli kusurlu olduğunun kabulü ile mahkumiyet kararı verilmesi bakımından mahkemenin takdirinde isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın beraat kararı verilmesi gerektiğine, ceza miktarına ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulanan Kanun maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı hareket edilmesi;
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazı yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün dört numaralı bendinde yer alan "50/1-a" ibaresinden önce gelmek üzere "50/4. maddesi delaletiyle" ibaresinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, eleştirilen husus dışında sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 19/10/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.