Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/28022 Esas 2014/5581 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/28022
Karar No: 2014/5581
Karar Tarihi: 06.03.2014

Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/28022 Esas 2014/5581 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Pazar (Rize) Asliye Ceza Mahkemesi, 18 Ocak 2013 tarihinde taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine karar verdi. Ancak, kararda bazı hukuka aykırı durumların bulunduğu belirtildi. Taksirli suçlar açısından ceza belirlerken failin güttüğü amaç ve saik gerekçesine dayanılamayacağı vurgulandı. Ayrıca, güvence parasının sanığa iadesine karar verilmesi gerektiği belirtildi. Hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararında ise dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtların detaylı bir şekilde değerlendirilmesi ve takdir hakkının kullanılması gerektiği belirtildi. Kararda ayrıca, sanığın ödediği manevi tazminat ve protokolde yer alan maddi tazminatın geçerli olduğu belirtilerek, zararın kısmen giderildiği için hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verildi. Kanun maddeleri olarak ise TCK'nın 61/1. maddesinin (g) bendi, CMK'nın 113, 115 ve 231. maddeleri belirtilmiştir.

12. Ceza Dairesi 2013/28022 E. , 2014/5581 K.

"İçtihat Metni"

Tebliğname no : 12 - 2013/157148
Mahkemesi : Pazar(Rize) Asliye Ceza Mahkemesi
Tarihi : 18/01/2013
Numarası : 2012/112 - 2013/21
Suç : Taksirle öldürme

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2-Güvence parasının CMK"nın 113 ve 115. maddeleri gereğince sanığa iadesi yerine, hükmün infazına başlandığında sanığa iadesine karar verilmesi,
3-5271 sayılı CMK’nın 231. maddesindeki “hükmün açıklanmasının geri bırakılması”na ilişkin düzenlemenin sanık hakkında uygulanıp uygulanmamasına karar verilirken, dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlar birlikte ve isabetle değerlendirilip, denetime olanak verecek ve somut gerekçeler de gösterilmek suretiyle takdir hakkının kullanılmasının gerektiği, suç tarihi itibariyle sanığın sabıkasının ve dosyaya yansıyan olumsuz bir davranışının bulunmadığı, 18.05.2006 havale tarihli protokole göre, sanığın ölenin mirasçılarına 15000 TL"yi manevi tazminat olarak ödediği, maddi tazminat yönünden ise sigorta alacağı dışında protokoldeki ibranın geçerli olduğunun belirtildiği, bu itibarla sanık tarafından giderilmesi gereken zarar bulunmadığı anlaşılmakla; zararın kısmi olarak giderildiğinden bahisle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 06.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.