Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2017/25474 Esas 2017/16867 Karar Sayılı İlamı

Mala zarar verme suçundan sanık ..."nın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 151/1 ve 52. maddeleri gereğince 2.400,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına dair Mersin 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 13/07/2016 tarihli ve 2015/542 esas, 2016/567 sayılı kararının kesinleşmesini müteakip, Mersin Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 34. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde yapılan değişiklik nedeni ile değerlendirme yapılması talebinin, ilgili değişikliğin yürürlüğe girdiği andan itibaren tatbiki gerektiğinden bahisle reddine ilişkin aynı Mahkemenin 12/12/2016 tarihli ve aynı sayılı ek kararına yönelik yapılan itirazın reddine dair mercii Mersin 6. Ağır Ceza Mahkemesinin 30/12/2016 tarihli ve 2016/633 değişik iş sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 09.04.2017 gün ve 94660652-105-33-867-2017 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 24/04/2017 gün ve 2017/24291 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 30/10/2007 tarihli ve 2007/4-200 esas, 2007/219 sayılı ilâmında belirtildiği üzere, uzlaştırma kurumu her ne kadar 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunun 253 ve 254. maddelerinde hüküm altına alınarak usul hukuku kurumu olarak düzenlenmiş ise de, fail ile devlet arasındaki ceza ilişkisini sona erdirmesi bakımından maddi hukuka da ilişkin bulunması nedeniyle yürürlüğünden önceki olaylara da uygulanabileceği, bu uygulamanın sadece görülmekte olan davalar bakımından geçerli olmayacağı, 5237 sayılı Kanun"un 7/2. maddesindeki "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur." şeklindeki hüküm uyarınca kesinleşmiş kararlar bakımından da uzlaştırma hükümlerinin uygulanması gerektiği anlaşılmakla, daha önce etkin pişmanlık hükümlerine tabi olması nedeniyle uzlaştırma işlemine tabi olmayan sanığın işlediği mala zarar verme suçu bakımından uzlaştırma işlemi yapılarak, sonucuna göre karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesinde isabet görülmediğinden 5271 Sayılı CMK.nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Kanun yararına bozma talebinin mala zarar verme suçuna ilişkin olması ve 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 6545 sayılı Kanun ile değişik 14. maddesi uyarınca, 27.01.2017 gün ve 29961 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak 01.02.2017 tarihinde yürürlüğe giren Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun işbölümüne ilişkin 20.01.2017 tarih ve 2017/1 sayılı kararı ile Yargıtay Ceza Daireleri iş bölümü ortak hükümlerinin 4. maddesi gereğince, kanun yararına bozma istemini inceleme görevinin Yargıtay’ın 8. Ceza Dairesi’ne ait olduğu anlaşıldığından, Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, dosyanın ilgili daireye TEVDİİNE, 03.07.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.