Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2011/50350 Esas 2014/482 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : ANKARA 9. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 14/09/2011
NUMARASI : 2009/1106-2011/1098

DAVA :Davacı, fazla çalışma ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı iş yerinde çalıştığını, fesih sonrasında diğer işçilik alacakları için dava açtığını ve lehine karar verildiğini, iş yerinde 13 yıl boyunca yoğun tempoyla çalıştığını, özellikle hakediş dönemlerinde sabahlara kadar çalışmasının devam ettiğini, günlük normal çalışmanın 08.00-18.00 saatleri arasında olduğunu, yönetici asistanı olarak görev yapan müvekkilinin ihale dönemleri, inşaatların başlama ve bitiş dönemlerinde bir hafta ve ihale-hakediş dönemlerinin tamamında gece 22.00/23.00 saatlerine kadar çalıştığını, dini bayramlar hariç diğer ulusal bayram ve genel tatil günlerinde çalıştığını ileri sürerek fazla çalışma ve ulusal bayram genel tatil alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, dava konusu alacakların zaman aşımına uğradığını, davacının sekreter olarak çalıştığını, davacının fazla çalışma yapmadığını, çalışma saatlerinin 09.00-17.00 olarak düzenlendiğini, 1 saat öğle tatili uygulandığını, tatil günü ücreti isteminin hayatın olağan akışına aykırı olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının iş yerinde haftanın 6 günü 08.00-18.00 saatleri arasında çalıştığı ve dini bayramlar hariç diğer ulusal bayran genel tatil günlerinde de çalıştığı gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı, dava dilekçesinde haftada kaç gün çalıştığını açıklamamıştır. Duruşmada dinlenen tanıklardan G.. V.., haftalık çalışmanın normalde 5 gün olup ayda 1 ya da 2 Cumartesi günü çalışıldığını belirtmiştir.
Bu nedenle davacının ayda 2 Cumartesi günü 08.00-18.00 saatleri arasında ekstra çalıştığı kabul edilerek fazla mesai hesabı yapılması gerekirken tüm çalışma süresinde haftada 6 gün çalıştığının kabulü ile fazla mesai hesabı yapılması hatalı olup hükmün bozulması gerekmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 20.01.2014 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.