Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2013/29906 Esas 2015/1836 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, yıllık izin ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacılar vekili, müvekkiller murisinin 24.04.21996-12.03.2012 tarihleri arasında hep aynı işi yaptığı halde 24.04.1996-17.06.2002 tarihleri arasında istisna sözleşmesi başlıklı belgeler imzalatılarak işe giriş bildirgeleri düzenlendiğini, 17.06.2002 tarihinden 24.09.2008 tarihine kadar işçi sayılmayan geçici personel sözleşmeleri imzalatılarak çalıştırıldığını, bu tarihten vefat tarihine kadar da sözleşmeli personel statüde istihdam edilen personel statüsünde çalıştırıldığını, 24.09.2008 tarihinden önceki çalışmaları dikkate alınmaksızın ödeme yapıldığını belirterek davalıdan kıdem tazminatı ile yıllık izin, ulusal bayram genel tatil alacağının tahsilini istemiştir.
Davalı vekili, istisna sözleşmelerinin idari sözleşmeler olduğunu, mahkemenin görevli olmadığını, 4857 sayılı İş Kanunu anlamında davacı ile aralarında iş sözleşmesi bulunmadığını, 2954 sayılı Kanun gereğince kurum hizmetlerinin memurlar, işçi sayılmayan sözleşmeli personel ve geçici personel eliyle gördürüleceğini, istihdam şekillerine göre işçi çalıştırılmasının mümkün olmadığını belirterek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, bilirkişi raporundaki değerlendirmeler doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar arasında davacının iş sözleşmesi ile çalışıp çalışmadığı ve yargı yolunun caiz olup olmadığı hususları tartışmalıdır.
Somut olayda, davacı 24.04.1996-17.06.2002 tarihleri arasında her ne kadar istisna sözleşmesi çalıştırılmış ise de, yapılan iş ve bağımlılık unsuru dikkate alındığında bu dönemin iş sözleşmesine bağlı olarak geçtiğinin kabulü yerindedir. Ancak 17.06.2002-24.09.2008 tarihleri arasında davacının işçi sayılmayan geçici personel statüsünde bir çalışması söz konusu olup, bu çalışmanın iş sözleşmesine bağlı olarak geçtiğinin kabulü mümkün değildir. Bu döneme ilişkin talep hakkında idari yargı görevli olduğundan mahkemece bu dönem tefrik edilmeli ve yargı yolu yönünden davanın usulden reddine karar verilmelidir. Yukarıda belirtilen işçilik dönemine ilişkin olarak ise o dönem sonuna ait ücret üzerinden kıdem tazminatı hesaplanarak hüküm altına alınmalıdır.
Eksik inceleme ve yanılgılı değerlendirme ile karar verildiğinden hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının isteği halinde ilgilisine iadesine, 30.01.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.