Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2014/10365 Esas 2016/1071 Karar Sayılı İlamı

15. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/10365
Karar No: 2016/1071
Karar Tarihi: 28.01.2016

Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2014/10365 Esas 2016/1071 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, K... M... S... adında birisinin dayısı olduğunu söyleyerek, bir dolandırıcılık suçundan suçlu bulunmuştur. Ancak mahkemenin vermiş olduğu hükme sanık tarafından temyiz başvurusu yapılmıştır. Temyiz incelemesi sonucunda, sanığın eyleminin kamu görevlileriyle ilişkisi olduğundan kaynaklanan bir hatır olduğunu söyleyerek ve iş vaadiyle dolandırıcılık suçu oluşturup oluşturmadığı konusunda delillerin üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu tespit edilmiştir. Mahkeme, görevsizlik kararı vermek yerine hüküm kurmuştur. Bu nedenle, sanığın temyiz itirazları kabul edilerek hüküm BOZULMUŞTUR. Kanun maddeleri olarak, hükümlerin bozulmasının 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca gerçekleştiği ve ceza miktarı bakımından kazanılmış hakkın gözetileceği belirtilmiştir.

15. Ceza Dairesi 2014/10365 E. , 2016/1071 K.
"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Kahramanmaraş 1. Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık

Dolandırıcılık suçundan, sanığın mahkumiyetine ilişkin hükümler, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın, K.......... ............ M.......... S............. dayısı olduğunu ve katılanları işe aldırabileceği söyleyerek, katılanlardan haksız menfaat elde etmek suretiyle atılı suçu işlediğinin iddia edildiği olayda, sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK"nın 158/2 maddesinde belirtilen “kamu görevlileriyle ilişkisi olduğundan, onlar nezdinde hatırı sayıldığından bahisle ve belli bir işin gördürüleceği vaadiyle aldatarak dolandırıcılık” suçunu oluşturup oluşturmayacağına ilişkin delillerin takdirinin üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu gözetilerek görevsizlik kararı verilmesi gerekirken yargılamaya devamla yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesine istinaden uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca sair yönleri incelenmeksizin BOZULMASINA, aynı kanunun 326/son madde hükmü uyarınca ceza miktarı bakımından kazanılmış hakkın gözetilmesine, 28.01.2016 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.