Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/131 Esas 2020/1577 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/131
Karar No: 2020/1577

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/131 Esas 2020/1577 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi'nin boşanma davasına ilişkin verdiği kararda, davacı erkeğin tüm, davalı kadının ise belirli itirazlarının geçersiz olduğu belirtilmiştir. Ancak, davalı kadının yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminatların düşük olduğu ve daha uygun miktarlarda olması gerektiği ifade edilmiştir. Bu nedenle, hüküm BOZULMUŞ, ancak belirtilen itirazlar ONANMIŞ ve davacıya belirli bir harç yüklenmiştir.
Kanun maddeleri olarak Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesinin dikkate alınması gerektiği vurgulanmıştır. Ayrıca, maddi tazminatın TMK m. 174/1, manevi tazminatın ise TMK m. 174/2'ye göre takdir edilmesi gerektiği belirtilmiştir.

2. Hukuk Dairesi 2020/131 E. , 2020/1577 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı erkek tarafından; kusur belirlemesi, tazminatlar ve nafakaların miktarı yönünden, davalı kadın tarafından ise; hükmün tamamı yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı erkeğin tüm, davalı kadının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davalı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu bölümlerin yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın davacıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 218.50 TL temyiz başvuru harcı peşin yatırıldığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran davalıya geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 26.02.2020 (Çrş.)