Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2013/28659 Esas 2016/3009 Karar Sayılı İlamı

15. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/28659
Karar No: 2016/3009
Karar Tarihi: 05.04.2016

Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2013/28659 Esas 2016/3009 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, kız arkadaşı olan katılana ev bulduğunu söyleyerek peşinat için para aldıktan sonra evin hacizli olduğunu iddia ederek katılandan birkaç defa daha para almasına karşı katılana ev almadığı şeklinde gerçekleşen eylemi dolandırıcılık suçunu oluşturduğu gerekçesiyle mahkum edildi. Sanığın zincirleme suç hükümlerini ihlal ederek haksız menfaat sağladığı ancak bu konuda yapılan itirazlar reddedildi. Ancak, sanığın cezasının infaz döneminde kendi alt soyu üzerindeki haklardan mahrum bırakılması dışındaki kişileri de kapsayacak şekilde güvenlik tedbirlerinin uygulanması hükmü kanuna aykırı olduğu için kararın bu kısmı bozuldu. Düzeltilerek onanan kararda, sanığın cezasının infaz döneminde kendi alt soyu üzerindeki haklardan mahrum bırakılması şartıyla diğer haklarına yeniden kavuşacağı belirtildi.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 43/1 maddesi: Zincirleme suçlar
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53/1-c maddesi: Ceza infazında hak yoksunluğu koşulları
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53/3 maddesi: Koşullu salıverilme tarihinden itibaren uygulanan hak yoksunluğu
- 5320 sayılı Kanunun 8.maddesi: Kararın düzeltilmesi\u000b

15. Ceza Dairesi 2013/28659 E. , 2016/3009 K.
"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık

Dolandırıcılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın, kız arkadaşı olan katılana ucuza ev bulduğunu, almaları gerektiğini inandırarak önce peşinat için para gerektiğini söyleyerek katılandan para aldıktan sonraki aşamalarda da evin hacizli olduğunu,tapu işlemleri için para gerektiğini söyleyerek bir kaç defa daha para almasına karşı katılana ev almadığı şeklinde gerçekleşen eyleminin dolandırıcılık suçunu oluşturduğuna dair mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Sanığın, 5237 sayılı TCK"nın 43/1 maddesi kapsamında, aynı suç işleme kararıyla Kanun"un aynı hükmünü değişik zamanlarda birden fazla kez ihlal ederek haksız menfaat temin etmiş olması karşısında, zincirleme suç hükümlerinin uygulanmayarak eksik ceza tayin edilmesindeki isabetsizlik aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan haklardan, sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmetten bulunmaktan yoksun bırakılmaya ilişkin hak yoksunluğunun aynı maddenin 3. fıkrasına göre koşullu salıverilme tarihinden itibaren uygulanmayacağı gözetilmeden, alt soyu dışındaki kişileri de kapsayacak şekilde 53/1-c maddesi gereğince güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8.maddesi gereğince halen uygulanmakta olan1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak, yeniden duruşma yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; hüküm fıkrasından 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılıp yerine, “TCK"nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın c bendinde yer alan kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık haklarından koşullu salıverilme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına” ibaresinin yazılması suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 05/04/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.