Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2015/5546 Esas 2016/4144 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak

YARGITAY İLAMI

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1- Davacı ve davalı Şirket temyizi yönünden; Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle davalı şirket vekilinin sunduğu dilekçede mahkeme kararının hangi nedenlerle bozulması gerektiğine dair neden bildirilmemiş olması, Dairemizce gerekçeli olarak temyiz edilen dosyalarda da incelemenin belirtilen nedenlere bağlı kalınarak yapılması ile yine mahkeme kararında Dairemizce kamu düzenini ilgilendiren ve re"sen bozma nedeni yapılmasını gerektirecek bir hata bulunmadığının anlaşılmasına göre davacı ve davalı Şirketin tüm temyiz itirazlarının reddine,
2-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalı Bakanlığın aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine.
3-Davacı, davalı işyerinde garson olarak çalışırken iş akdinin işin sona ermesi gerekçe gösterilerek işveren tarafından haksız olarak feshedildiğinden bahisle kıdem ve ihbar tazminatı ile bazı işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Şirket, ihalenin bitmesi nedeniyle işin sona erdiğini ve bu nedenle davacının iş akdinin feshedildiğini, iyiniyetli olarak banka kanalıyla bir kısım ödemeler yapıldığını, hiçbir alacağı olmadığını savunarak, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Davalı Bakanlık, diğer davalı yüklenici firma ile asıl-alt işveren ilişkisi bulunduğu iddiasının yasal dayanağının olmadığını , işçinin özlük haklarından yüklenicinin doğrudan sorumlu olduğunu savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davacının halen aynı işyerinde dava dışı farklı bir şirket bünyesinde çalışmaya devam ettiği, bu durumda yıllık izin ücreti, kıdem ve ihbar tazminatı talebinin yerinde olmadığı, diğer alacaklar yönünden ise taleplerin yerinden olduğundan bahisle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Somut olayda, davalı vekili tarafından sunulmuş Yargıtay 9. Hukuk Dairesinin 2011/8515 E., 2011/18842 K. Ve 21.06.2011 tarihli ilam ile de sabit olduğu üzere servis sağlanması hususunun iş sözleşmesi ile düzenlenmediğinden davacı işçiye bu hizmetten yararlandırılmaması halinde bunu parasal olarak talep etme hakkı vermeyeceği hükmü doğrultusunda servis ücret alacağının reddi gerekirken kabulüne karar verilmesi hatalı olup bozma nedenidir.
O halde davalı Bakanlık vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, aşağıda yazılı temyiz harçlarının davacı ve davalı Şirkete yükletilmesine, 24/02/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.