Hırsızlık - konut dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/1560 Esas 2020/9284 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/1560
Karar No: 2020/9284
Karar Tarihi: 23.09.2020

Hırsızlık - konut dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/1560 Esas 2020/9284 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından hırsızlık ve konut dokunulmazlığını bozma suçlarından mahkumiyet kararı verilmiştir. Hüküm temyiz edilmiş ve yapılan duruşmada temyiz itirazları yerinde görülmeyerek mahkeme hükümleri onanmıştır. Ancak konut dokunulmazlığını bozma suçuna yönelik yapılan temyiz itirazları diğer sebeplerden dolayı yerinde görülmüştür. Bu sebepler, müştekilere ait depoların bulunduğu yerin suça konu apartmanın ortak alanı olup müstakil konut niteliği taşımadığı, sanığın müştekilerin yaşadığı apartmanın ortak alanlarına girmek suretiyle tek bir konut dokunulmazlığını bozma suçu işlemiş olması, sanığın eylemlerinin konut dokunulmazlığını bozma suçunu oluşturduğu halde iş yeri dokunulmazlığını bozma suçundan cezalandırılması ve mahkemenin bozma ilamından önceki kararında sanığa iş yeri dokunulmazlığını bozma suçundan verilen hapis cezası nedeniyle sanığın ayrı ayrı her bir müştekiye karşı 1 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasının yanlışlığıdır. Bu nedenlerle mahkeme kararı bozulmuştur. Söz konusu kanun maddelelri TCK'nın 116/1 ve 116/2 maddeleridir.

2. Ceza Dairesi 2020/1560 E. , 2020/9284 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Bozma üzerine yapılan duruşmaya toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
2- Sanık hakkında konut dokunulmazlığını bozma suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Dosya kapsamına göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
a- Müştekilere ait depoların bulunduğu yerin, suça konu apartmanın ortak alanı olup müstakil konut niteliği taşımadığının anlaşılması karşısında; sanığın müştekilerin yaşadığı apartmanın ortak alanlarına girmek suretiyle, tek bir konut dokunulmazlığını bozma suçu işlediği gözetilmeksizin, yazılı şekilde mağdur sayısına göre ayrı ayrı ceza verilmesi,
b-Sanığın eylemlerinin 5237 sayılı TCK"nın 116/1. maddesinde düzenlenen konut dokunulmazlığını bozma suçunu oluşturduğu gözetilmeden, yazılı şekilde aynı Kanun"un 116/2. maddesi uyarınca iş yeri dokunulmazlığını bozma suçundan hüküm kurulması,
c- Kabule göre de;
Sanık hakkında, Dairemizin 21/11/2018 gün ve 2016/10768 E. ve 2018/13908 K. sayılı bozma ilamından önce kurulan İstanbul Anadolu 16. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2013/446 E. ve 2016/39 K. sayılı ilk kararında iş yeri dokunulmazlığını bozma suçundan “2’şer kez 6 ay” hapis cezasına hükmedildiği, bu hükmün yalnızca sanık tarafından temyiz edilmiş bulunması nedeniyle bu hususun sanık lehine kazanılmış hak teşkil edeceği gözetilmeden, bozma sonrası yapılan yargılama sonucu sanığın her bir müştekiye karşı 1’er yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmesi suretiyle 1412 sayılı CMUK’nın 326/son maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükümlerin bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 23/09/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.