Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2015/21175 Esas 2015/27690 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Yerel mahkeme kararının davalı vekili tarafından temyizi üzerine, Dairemizin 05.11.2014 gün ve 2013/30 Esas, 2014/32655 Karar sayılı kararı ile hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece, bozma ilamının aylık 225 saat çalışma esasına göre hesaplama yapılması gerektiği noktasında bozmaya karşı direnme kararı verilmiş, diğer bozma nedenine uyularak resen yapılan hesaplama sonucu hüküm kurulmuştur.
Direnme kararının süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmiş olup, Dairemizin 6352 sayılı kanunun 40. maddesi ile eklenen 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ikinci maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Dairemizin “Dosyada mevcut taraflar arasında düzenlenen iş sözleşmesinde ücretle ilgili maddede aylık 225 saat esası düzenlenmiş olup davacının fazla çalışma ücreti hesaplanırken bu sözleşme hükmünün göz ardı edilmesi hatalıdır ” gerekçesi ile direnilmiş, diğer yönlerden bozma kararına uyulmuştur. İş sözleşmesi hükmünün fazla çalışma ile ilgili olmayıp, aylık maktu ücretin belirlenmesine yönelik olduğu, bilirkişi raporunda da aylık maktu ücretin 30’a bölünmesi yoluyla günlük ücrete ulaşıldığı, bu nedenle direnmenin doğru olduğu, yerel mahkemesince bu hususun düzeltildiği, bozmaya uyularak karar verilen yönlerden de davalının temyiz itirazlarının yerinde olmadığı anlaşıldığından, dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, yerinde bulunmayan davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ek ikinci maddesi uyarınca ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine, 07/10/2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.