Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2020/3822 Esas 2021/5370 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/3822
Karar No: 2021/5370
Karar Tarihi: 18.05.2021

Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2020/3822 Esas 2021/5370 Karar Sayılı İlamı

Özet:

19. Ceza Dairesi'nin verdiği kararda, sanık marka hakkına tecavüz suçundan mahkum edilmiştir. Dosyanın incelenmesi sonucu, başka sebepler bulunmadığı için temyiz isteği reddedilmiştir. Ancak kararda, 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile değişen Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253. maddesi nedeniyle, 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararname'nin 61/7. maddesiyle düzenlenen satışa arz etme veya satma suçu yönünden özel bir etkin pişmanlık hükmü olan uzlaştırma kurumunun uygulanmasına engel teşkil etmemesi gerektiği vurgulanmıştır. Bu nedenle, sanık hakkında uzlaştırma kurumunun uygulanması zorunlu olduğu belirtilerek, hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında uygulama maddesi konusunda hata yapıldığı ve bu nedenle hüküm bozulmuştur. Kanun maddeleri olarak ise, 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi, Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253. ve 254. maddeleri, 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararname'nin 61/7. ve 61/A maddeleri, TCK'nın 50/1-a ve 51/1-a maddeleri, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi gösterilmiştir.

19. Ceza Dairesi 2020/3822 E. , 2021/5370 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Fikri ve Sınaî Haklar Ceza Mahkemesi
SUÇ : Marka Hakkına Tecavüz
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde değişiklik yapılarak madde içeriğinden “etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile” ibaresinin çıkarılması nedeniyle özel bir etkin pişmanlık hükmü olan (suç ve karar tarihinde yürürlükte bulunan) 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/7. maddesinin aynı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/A maddesinde düzenlenen satışa arz etme veya satma suçu yönünden de uzlaştırma kurumunun uygulanmasına engel teşkil etmemesi, uzlaştırmanın soruşturma ve kovuşturmalarda mutlaka öncelikle uygulanması zorunlu bir maddi ceza hukuku ve ceza muhakemesi hukuku kurumu olması karşısında, sanık hakkında 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik CMK’nin 253. ve 254. maddelerinin uygulanması zorunluluğu,
Kabule göre de;
Sanık hakkında hükmedilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında uygulama maddesinin TCK"nin 50/1-a maddesi yerine 51/1-a olarak gösterilmesi,
Kanuna aykırı ve sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden HÜKMÜN 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 18/05/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.