Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2013/2942 Esas 2014/4447 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/2942
Karar No: 2014/4447
Karar Tarihi: 13.02.2014

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2013/2942 Esas 2014/4447 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık Z.K. hakkında hırsızlık suçundan verilen mahkumiyet kararı temyiz edilmiştir. Adli sicil kaydında herhangi bir hükümlülük kaydı bulunmayan sanık, suça konu çantadaki değerli eşyaları almakla suçlanmaktadır. Ancak tanık beyanlarındaki çelişkiler, suç yerinde görevli kişilerin olayı hatırlamaması ve katılana yapılan teşhisin güvenilir olmaması gibi sebeplerle sanığın suçu işlediği yönünde kesin ve inandırıcı delil elde edilememiştir. Bu nedenle, sanığın beraatine karar verilmesi gerektiği sonucuna varılmıştır. Ancak, suça konu çanta içerisinde bulunan eşyaların kısmi iade edilmesi durumunda sanık hakkında indirim yapılması gerektiği TCK'nın 168/1. maddesi uyarınca belirtilmiştir.
TCK Madde 141/1: Hırsızlık suçu
TCK Madde 142/2-a: Malın sahibi veya koruyucusunun baygınlık, sarhoşluk, hastalık, yaşlılık, çaresizlik veya hile yoluna başvurulmak suretiyle hukuka aykırı şekilde elinden alınması suçu
TCK Madde 168/1: Ceza miktarında indirim yapılması hakkında.

13. Ceza Dairesi 2013/2942 E. , 2014/4447 K.

"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 6 - 2011/132039
MAHKEMESİ : Bakırköy 3. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 09/11/2010
NUMARASI : 2005/981 (E) ve 2010/999 (K)
SUÇ : Hırsızlık

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
1)Adli sicil kaydında herhangi bir hükümlülük kaydına rastlanılmayan sanık Z.. K.."un, Metro istasyonunda 20/07/2005 günü saat 15:30 sularında hırsızlık yapmasının ardından, aynı gün akşam saatlerinde eşi olan tanık A.K.ile birlikte, suça konu çantanın içerisindeki değerli eşyaları alıp, diğer eşyaları katılanın bir yakınına gönderdiği şeklindeki kabulün hayatın olağan akışına aykırı olduğu; diğer yandan, 22/07/2005 günü saat 11:30 sularında emniyette yapılan yüzleştirme işlemi sırasında sanık Z.. K.."u teşhis edemediğini beyan edip, hemen sonrasında Cumhuriyet Savcısına verdiği ifadesi ile kovuşturma aşamasında da mahkemede verdiği ifadelerde, sanığı olay anında metroda gördüğünü ve kendilerine yardım ettiğini belirten tanık Ş.. U.."un çelişkili beyanlarda bulunduğunun mahkeme hakimince tespit edilip bu durumun duruşma tutanağına yansıtıldığı; olay anında bayıldığını belirten katılanın teşhisinde yanılmasının mümkün olup, sanığın olay günü alışveriş amacıyla pazara gittiği ve gün boyunca da evinde yeğeni ile birlikte olduğuna ilişkin savunmasının mahkemede dinlenen tanıkların beyanlarıyla da doğrulandığı; ayrıca, olay günü suçun işlendiği iddia edilen metro istasyonunda görevli olduğu tespit edilip tanık olarak ifadesi alınan H.. Ş.."ın böyle bir olayı hatırlamadığını ve metro istasyonunun kayıtlarından da bu şekilde bir olay meydana geldiği hususunda bir bilgiye ulaşamadığını beyan etmesi karşısında; sanık Z.. K.."un atılı suçu işlediğine ilişkin her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil elde edilemediği ve sanığın atılı suçu işlediğine ilişkin delillerin şüpheden öteye geçemediği halde, sanığın hırsızlık suçundan beraati yerine yargılamaya devamla mahkumiyetine karar verilmesi;
Kabule göre de;
2)Annesinin yaralanması nedeniyle baygınlık geçiren katılanın içerisinde bulunduğu ruh hali itibari ile malını korumayacak durumda olmasından faydalanarak hırsızlık suçunu işleyen sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK"nın 142/2-a maddesine uyduğu halde, hatalı nitelendirme sonucu aynı yasanın 141/1. maddesi ile uygulama yapılması;
3)Suça konu çanta içerisinden değerli eşyaların alınarak, geri kalan eşyalarla birlikte bu çantanın katılana iade edilmesi karşısında, kısmi iadeye rıza gösterip göstermediği hususu katılandan sorulup, kabulü halinde sanık hakkında hükmolunan cezadan TCK"nın 168/1. maddesi uyarınca indirim yapılması gerektiğinin düşünülmemesi;
Bozmayı gerektirmiş, sanık Z.. K.. müdafiinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 13.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.