Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2015/15499 Esas 2015/23283 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, ihbar tazminatı farkı, fazla çalışma ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş, Dairemizin 02.10.2014 gün ve 2012/27758 Esas, 2014/28960 Karar sayılı kararı ile fazla çalışma ücreti yönünden bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece, fazla çalışmaların kanıtlandığı gerekçesi ile bozmaya karşı direnilmiştir.
Direnme kararının süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmiş olup, Dairemizin 6352 sayılı kanunun 40. maddesi ile eklenen 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ikinci maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Dairemizin “Somut olayda, fazla çalışma yaptığını iddia eden ve bu konuda ispat yükü üzerinde olan davacı yargılama safhasında yazılı delil sunmadığı gibi tanık da dinletmemiş, sadece emsal olduğu ileri sürülen davada dinlenen tanık beyanlarına ilişkin duruşma tutanağı örneklerini dosyaya ibraz etmiştir. Ancak, her dava kendine özgü olup, delillerde o davaya ilişkindir. Bu durumda, işbu davada davacı fazla çalışma yaptığına ilişkin delil sunmadığından, Mahkemece fazla çalışma ücret alacağının reddi gerekirken kabulüne karar verilmesi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir” gerekçesi ile verilen karara karşı yerel mahkemece davalı tanığının anlatımları ile emsal dosyalardaki davacı tanıklarının beyanlarına göre fazla çalışmanın kanıtlandığı gerekçesi ile direnilmiş olup, davalı tanığının beyanına göre davacının haftada 18 saat fazla çalışma yaptığı, bu nedenle direnmenin doğru olduğu, yerel mahkemesince bu hususun düzeltildiği anlaşıldığından, dosyadaki yazılara,
kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, yerinde bulunmayan davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ek ikinci maddesi uyarınca ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine, 25/06/2015 oybirliği ile karar verildi.