Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/13795 Esas 2020/19822 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/13795
Karar No: 2020/19822
Karar Tarihi: 22.12.2020

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/13795 Esas 2020/19822 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Trabzon Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir hüküm temyiz edilmiş. Sanık kasten yaralama suçundan mahkum olmuş ve hükmün açıklanması geri bırakılmış. Ancak bu karara katılan vekili itiraz etmiş ve itirazı kabul edilmiş. Ayrıca, sanığın adli sicil kaydında da benzer bir karar bulunduğu için hükmün açıklanması geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmiş. Temyiz istemi reddedilmiş ve hüküm onanmış. Kanun maddeleri olarak, 5271 sayılı CMK’nin 231/5. maddesi ve 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun’a eklenen geçici 2. maddesi açıklanmış.

(Kapatılan)3. Ceza Dairesi 2020/13795 E. , 2020/19822 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık ... hakkında katılan ..."a karşı kasten yaralama suçundan kurulan hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına yönelik katılan vekilinin vekalet ücreti ile sınırlı temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
5271 sayılı CMK’nin 231/5. maddesi uyarınca verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması ve bu karara bağlantılı olarak verilen vekalet ücretine ilişkin kararların, aynı Kanun"un 231/12. maddesi uyarınca itirazı kabil olup temyizinin mümkün olmadığı, katılan vekili tarafından yapılan itiraz neticesinde Trabzon 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 15.06.2016 tarihli ve 2016/283 D.iş sayılı kararı ile itirazın kabulüne karar verilerek kesinleşmiş olduğu anlaşılmakla, dosyanın incelenmeksizin mahalline iadesine için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
2) Sanık ... hakkında katılan ..."a karşı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik katılan vekilinin vekalet ücreti ile sınırlı temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Hükmolunan adli para cezasının tür ve miktarı, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarihli ve 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun’a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olup temyiz kabiliyeti bulunmadığından katılan vekilinin temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
3) Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafiinin temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Uyap sisteminden alınan güncel adli sicil kaydına göre, sanık hakkında 31.10.2016 kesinleşme tarihli Ankara 24. Asliye Ceza Mahkemesinin 10.10.2016 tarihli ve 2015/1162 Esas – 2016/1452 Karar sayılı hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı bulunduğu, dolayısıyla sanığın adli sicil kaydında yer alan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararın kesinleşmesinin 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un yürürlük tarihinden sonra olması nedeniyle mahkemenin sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesinde herhangi bir isabetsizlik görülmediğinden, tebliğnamenin bu yöndeki bozma görüşüne iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanık müdafiinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 22.12.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.