Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/1094 Esas 2020/3883 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/1094
Karar No: 2020/3883
Karar Tarihi: 02.07.2020

Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/1094 Esas 2020/3883 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Vergi usul kanununa muhalefet suçuyla yargılanan sanık, TCK'nin 43. maddesi uygulanarak CMK'nın 226. maddesine muhalefet edildiği gerekçesiyle temyiz talebinde bulunmuştur. Ayrıca, sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarının birbirinden farklı olduğu gözetilmeden hüküm fıkrasında suç vasfının belirlenmesi ve uygulanan TCK'nin 53. maddesine ilişkin Anayasa Mahkemesi iptal kararının da yeniden değerlendirilmesi gerektiği gerekçesiyle mahkeme kararı bozulmuştur.
Detaylı Kanun Maddeleri:
- TCK'nin 43. maddesi: Zorlayıcı sebep olmaksızın, savunması alınmadan veya savunması alınırken usulünce temin edilmiş savunmasının hiçe sayılması suretiyle hüküm verilmesi halinde, hükümlülük kararı bozulur.
- CMK'nın 226. maddesi: Sanığın mahkemeye gelmemesi veya gelmiş ise diğer sebeplerle savunma yapamaması halinde, savunma hakkının korunması açısından nelerin yapılması gerektiğini düzenler.
- TCK'nin 53. maddesi: Uygulanan cezanın etkili, ulaşılabilir ve öngörülebilir olması gerektiği ve cezanın insan haklarına aykırı şekilde ağır veya haksız olmaması gerektiği ilkesini belirler.

11. Ceza Dairesi 2019/1094 E. , 2020/3883 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanığın diğer temyiz talepleri yerinde görülmemiştir, ancak;
1-Sanığa ek savunma hakkı tanınmadan TCK’nin 43. maddesinin uygulanması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesine muhalefet edilmesi,
2- Sanık hakkında vergi suçu ve vergi inceleme raporlarına uygun olarak "sahte fatura düzenlemek" suçundan dava açılıp gerekçede de eylem bu şekilde kabul edildiği halde sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarının birbirinden farklı suçlar olduğu gözetilmeden, hüküm fıkrasında suç vasfının “sahte belge düzenlemek ve kullanmak” şeklinde ifade edilmesi suretiyle karışıklığa neden olunması,
3-Kabule göre de: 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 02/07/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.