Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/8272 Esas 2020/137 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/8272
Karar No: 2020/137

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/8272 Esas 2020/137 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı erkek tarafından boşanma davasında verilen tazminat miktarları yönündeki mahkeme kararı, davacı kadın tarafından temyiz edilmiş ancak tüm temyiz itirazları yersiz bulunmuştur. Tarafların ekonomik ve sosyal durumları, kesinleşen kusur durumu, kişilik haklarına yapılan saldırı ve ihlal edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alınarak davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat miktarı yetersiz olduğu gerekçesiyle Türk Medeni Kanunu’nun 4. maddesi ve Türk Borçlar Kanunu’nun 50 ve 51. maddeleri uyarınca daha uygun miktarlarda tazminat takdir edilmesi gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle, kararın bozulmasına ve daha uygun miktarlarda tazminat takdir edilmesine karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi (Hakkaniyet İlkesi)
- Türk Borçlar Kanunu'nun 50. ve 51. maddeleri (Tazminatın Miktarı)

2. Hukuk Dairesi 2019/8272 E. , 2020/137 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından tazminat miktarları yönünden, davalı erkek tarafından ise; kusur belirlemesi ve tazminatlar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, mahkemece bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve bozmanın kapsamı dışında kalarak kesinleşmiş olan yönlere ait temyiz itirazlarının incelenmesi artık mümkün bulunmamasına göre, davalı erkeğin tüm, davacı kadının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, Dairemizin 02.05.2018 tarihli bozma ilamına göre kesinleşen kusur durumu, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu bölümlerin yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın davalıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 218.50 TL temyiz başvuru harcı peşin yatırıldığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran davacıya geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 14.01.2020 (Salı)