Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2019/4470 Esas 2020/5972 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağrı 2. Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan istinaf incelemesi sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı istinaf başvurusunun esastan reddine dair verilen kararın süresi içinde davacılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
6100 Sayılı Hukuk Mahkemeleri Kanunu’nun 362/1.a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 6763 Sayılı Kanunun 44. maddesiyle HMK"ya eklenen EK-Madde 1"de öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2019 yılı için 58.800,00 TL"dir.
Eldeki dosyada davacı vekili 16.05.2017 tarihli ıslah dilekçesi ile davacılardan ... için 53.141,00 TL, ... için 20.353,00 TL, ... için 12.720,00 TL ve ... için 2.567,00 TL maddi tazminat talebinde bulunmuş, İlk Derece Mahkemesinde davacılar ... ve ... ıslah dilekçesinde belirtilen maddi tazminat taleplerinin kabulüne, diğer davalılar v ve ... maddi tazminat taleplerinin ise reddine karar verilmiştir.
İlk Derece Mahkemesinin kararına yönelik davacılar vekilinin istinaf başvurusu Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddedilmiş, Bölge Adliye Mahkemesi kararı davacılar vekilince temyiz etmiştir.
Temyize konu edilen karar davacılar bakımından ayrı ayrı kesin niteliktedir.
Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1/6/1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davacılar vekilinin temyiz dilekçesinin tazminat hükümlerinin her bir davacı yönünden ayrı ayrı kesin olması nedeni ile reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacılar vekilinin temyiz dilekçesinin tazminat hükümlerinin her bir davacı yönünden ayrı ayrı kesin olması nedeni ile REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacılara geri verilmesine 21/10/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.