Güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2014/19165 Esas 2017/7933 Karar Sayılı İlamı

15. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/19165
Karar No: 2017/7933
Karar Tarihi: 22.03.2017

Güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2014/19165 Esas 2017/7933 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, fatura tahsilatçısı olarak çalıştığı sırada doğalgaz borcu ödenmesi için katılandan aldığı parayı ödemediği ve sayacın mühürlenmesine neden olduğu suçlamasıyla güveni kötüye kullanma suçundan mahkum edilmiştir. Mahkeme, sanığın suçunu işlediğine dair yeterli delil olduğunu belirtmiş ve temyiz itirazlarını reddetmiştir. Ancak mahkeme kararında, asgari hapis cezasının alt sınırdan tayin edilmesi ve adli para cezası belirlenirken yeterli ve yasal gerekçe gösterilmemesi gibi hukuka aykırı durumlar tespit edilmiştir. Bu nedenle karar bozulmuş ve yeniden değerlendirilmesine karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- Türk Ceza Kanunu'nun 155/2, 62/1, 52/2 ve 51. maddeleri (güveni kötüye kullanma suçu)
- Türk Ceza Kanunu'nun 43/1 maddesi (zincirleme suç hükümleri)
- Türk Ceza Kanunu'nun 168. maddesi (zararın tazmini için ek karar alma)
- 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi (temyiz itirazları)
- 1412 sayılı CMUK'un 321. ve 326. maddeleri (hükümlerin bozulması ve sonuç cezası miktarının korunması)

15. Ceza Dairesi 2014/19165 E. , 2017/7933 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : Sanık hakkında; TCK’nun 155/2, 62/1,52/2, 51. maddeleri gereğince mahkumiyet

Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın fatura tahsilatçığı yaptığı, katılanın sanığa 06.02.2012 tarihinde 505.13 TL; 02.03.2012 tarihinde 430.18 TL ve 30.03.2012 tarihinde de 389.08 TL"ye doğalgaz borcuna ilişkin ödeme yaptığı, sanığın parayı uhdesinde tutarak ödemediği ve katılanın sayacının mühürlenmesine neden olduğunun iddia edildiği olayda, sanık savunması, katılan beyanı ve dosya kapsamından dolandırıcılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın bir nedene dayanmayan sair temyiz itirazlarının reddine; ancak;
1-Sanığın aynı suç işleme kararının icrası kapsamında birden fazla ayrı tarihlerde tahsil edilen paraları teslim etmeyerek uhdesine geçirdiğinin sabit olmasına karşın; 5237 sayılı TCK"nın 43/1 maddesi gereği zincirleme suç hükümleri uygulanmayarak sanık hakkında eksik ceza tayin edilmesi,
2-Sanığın aşamalardaki savunmalarında; zararı karşıladığını, gerekli ödemeleri yaptığını ancak yine de katılanın bir zararı var ise karşılamaya hazır olduğunu belirtmesi karşısında; katılanın zararının olup olmadığının; varsa uğramış olduğu zarar karşılama imkanı verilmesi, tamamı ödenmediği takdirde kısmi ödeme olduğundan katılanın rızasının da sorularak, TCK"nun 168.maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı tartışılmadan, eksik kovuşturma ve yetersiz gerekçe ile hüküm kurulması,
3-Hapis cezası alt sınırdan tayin edildiği halde adli para cezası belirlenirken yeterli ve yasal gerekçe gösterilmeksizin, aynı gerekçeyle tam gün sayısının asgari hadden uzaklaşılması suretiyle sanığa fazla ceza tayini,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, aynı Kanun"un 326/son maddesi uyarınca sonuç ceza miktarı yönünden sanığın kazanılmış haklarının saklı tutulmasına, 22.03.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.