Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/6672 Esas 2020/317 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/6672
Karar No: 2020/317

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/6672 Esas 2020/317 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi'nin 2019/6672 E. ve 2020/317 K. numaralı kararında, davacı kadın erkek eş aleyhine evlilik birliğinin temelinden sarsılması nedenine dayalı boşanma davası açmıştır. İlk derece mahkemesi boşanmaya ve kadın lehine aylık 400,00 TL yoksulluk nafakasına hükmetmiştir. Davalı erkek bu kararı tamamı yönünden istinaf etmiştir. Bölge adliye mahkemesi ise davacı kadının sürekli ve düzenli geliri olduğunu belirleyerek erkeğin istinaf başvurusunu kabul etmiş ve kadının yoksulluk nafakası talebini reddetmiştir. Ancak Yargıtay'ın kararı doğrultusunda asgari ücretle çalışma yoksulluk nafakası almaya engel teşkil etmediği belirtilerek, davacı kadın lehine uygun miktarda yoksulluk nafakası takdiri gerektiği vurgulanmıştır. Türk Medeni Kanunu'nun 175. maddesi de kararda anılmıştır.
Kanun Maddeleri: Türk Medeni Kanunu'nun 175. maddesi.

2. Hukuk Dairesi 2019/6672 E. , 2020/317 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma-Ziynet Alacağı

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından, reddedilen yoksulluk nafakası talebi yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacı kadın tarafından erkek eş aleyhine evlilik birliğinin temelinden sarsılması nedenine dayalı boşanma davası açılmış, ilk derece mahkemesince boşanmaya ve kadın lehine aylık 400,00 TL yoksulluk nafakasına hükmedilmiş, ilk derece mahkemesinin bu kararı davalı erkek tarafından tamamı yönünden istinaf edilmiştir. Bölge adliye mahkemesince davacı kadının çalıştığı, sürekli ve düzenli geliri bulunduğu gerekçesiyle erkeğin bu yöne ilişkin istinaf başvurusunun kabulü ile davacı kadının yoksulluk nafakası talebinin reddine karar verilmiştir. Taraflar hakkında ilk derece mahkemesince yapılan ekonomik ve sosyal durum araştırma tutanaklarına göre, davacı kadının çalıştığı işten asgari ücret düzeyinde gelirinin bulunduğu, davalı erkeğin ise Kültür ve Turizm Müdürlüğünde çalıştığı aylık 2500-3000 TL civarında gelirinin bulunduğu, Burdur merkezde adına kayıtlı bir evinin olduğu, ekonomik durumunun davacı kadına göre daha iyi olduğu anlaşılmaktadır. Asgari ücretle çalışma yoksulluk nafakası almaya engel teşkil etmez (YHGK. 2009/3-165-186). Somut olayda davacı kadın lehine Türk Medeni Kanunu"nun 175. maddesi koşulları gerçekleşmiştir. Davacı kadın yararına uygun miktarda yoksulluk nafakası takdiri gerekirken, bu yön gözetilmeden isteğin reddine karar verilmesi usul ve kanuna aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen bölge adliye mahkemesi hükmünün yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi.27.01.2020 (Pzt.)