Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/1071 Esas 2020/2189 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
K A R A R
1) Davacı vekilinin temyiz itirazları yönünden yapılan incelemede;
5219 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu HUMK"nın 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanun"un 19. maddesiyle HUMK’na eklenen Ek-Madde 4’te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2013 yılı için 1.820.00 TL’dir. Davacı vekilince temyize konu yapılan kısım yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığından, davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
2) Katılma yoluyla davalı vekilinin temyiz itirazları yönünden yapılan incelemede;
Davacının temyiz talebinin miktar yönünden reddedilmiş olması nedeniyle davalının katılma yoluyla temyiz hakkı bulunmadığından temyiz taleplerinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin mahkeme hükmünün reddedilen kısım itibariyle kesin olması nedeniyle REDDİNE, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, peşin alınan temyiz harcının talep halinde temyiz eden davalıya iadesine,
karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 23.06.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.