Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2017/1890 Esas 2020/2211 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince ek karar yönünden temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı vekili; İstanbul 3. İcra Müdürlüğüne ait 2013/30197 Esas sayılı dosyanın alacaklısı olduklarını, müvekkili firma ile davalı firma arasında imzalanan sözleşme gereğince müvekkili olan firmanın davalı firmanın çalışanlarına indirimli sağlık hizmeti sunduğunu ve bu hizmetin bedeli olarak müvekkilinin davalı şirketten 7.072,03 TL alacaklı olduğunu, davalı tarafından bu borcun ödenmemesi nedeni ile icra takibine geçtiklerini ancak davalı tarafın kötü niyetli olarak takibe itiraz ederek takibi durdurduğunu, davalı tarafın itirazının haksız ve kötü niyetli olduğunu ileri sürerek itirazın iptali ile takibin devamına, %20"den aşağı olmamak üzere icra inkar tazminatına hükmedilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, açılan davanın haksız olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre; davacı tarafın yasal defter kayıtlarına göre 31/07/2012 tarihinden takip tarihine kadar raporda ayrıntılı dökümü yapılan 38 adet fatura karşılığında KDV dahil 6.120,12 TL"lik hizmet satışı olduğu, davacı tarafın icra takibinde 17/12/2012 tarihli ... için düzenlenmiş olduğu 241589-241590 numaralı 348,20 TL tutarındaki faturaların aynı fatura olduğu, mükerrer olarak takibe konu edildiği ve 348,20 TL tutarında miktarın takip talebinde fazla olarak talep edildiği, davacının davalıdan toplam 6.120,12 TL alacaklı olduğu, temerrüdün takiple gerçekleştiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir. Mahkemece bu kez; davalı şirket vekilinin noksan temyiz harçlarını ve posta giderini verilen yasal sürede yatırmadığı gerekçesiyle 22/3/2017 günlü ek karar ile davalı şirket vekilinin temyiz talebinden vazgeçmiş sayılmasına karar verilmiştir.
Ek kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 23.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.