Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2019/1861 Esas 2020/6140 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İstanbul 9. Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki rücuen tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün davacı vekilince ve davalı vekilince istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince istinaf başvurusunun esastan reddine dair verilen kararın, süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili, davalıya ait işyerinin bakımsız bacasında 29.05.2010 tarihinde çıkan yangın sonucu müvekkilinin sigortalısının deposunda bulunan gıda maddelerinin zarara uğraması nedeniyle sigortalıya 02.09.2010 tarihinde 68.898,00 TL ödeme yapıldığını belirterek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 68.898,00 TL"nin ödeme tarihinden itibaren işleyecek ticari avans faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
İlk derece mahkemesince davanın kısmen kabulü ile 45.990,06 TL"nin ödeme tarihi olan 02.09.2010 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiş, hükme karşı davacı vekilince ve davalı vekilince istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesince davacı vekilinin ve davalı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiş olup hükme karşı davalı vekili temyiz yoluna başvurmuştur.
Dava, davacının sigortalısına ödediği tazminatın rücuen tahsili istemine ilişkindir.
6100 Sayılı Hukuk Mahkemeleri Kanununun 362/1.a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 6763 Sayılı Kanunun 44. maddesiyle HMK"ya eklenen EK-Madde 1"de öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2019 yılı için 58.800,00 TL’dir.
Davalı bakımından temyize konu edilen karar kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1/6/1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davalı vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz isteminin (dilekçesinin) HMK"nun 362/1-a ve 362/2. maddeleri uyarınca REDDİNE, dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine 26/10/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.