Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/3639 Esas 2019/301 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLER : Mahkumiyetlerine dair

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık hakkında mala zarar verme ve hakaret suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelemesinde;
Hükmolunan adli para cezalarının 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanunu"nun 26. maddesiyle 5230 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"a eklenen geçici 2. madde uyarınca kesin nitelikte olduğundan sanığın temyiz itirazlarının 5320 sayılı Kanun’un 8/1. ve 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu"nun 317. maddesi uyarınca isteme uygun olarak REDDİNE,
2) Sanık hakkında kasten yaralama ve tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelemesinde;
Sanık hakkında tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin olarak; hükümden sonra 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre 5237 sayılı TCK"nin 106/1-1 maddesinde düzenlenen tehdit suçu uzlaşma kapsamına alınmış ise de uzlaşma kapsamında olmayan TCK’nin 86/1, 87/3. maddesi uyarınca kemik kırığı meydana getirecek şekilde kasten yaralama suçu ile birlikte işlenmesi sebebiyle, CMK"nin 253/3. maddesi gereği sanık hakkında uzlaşma hükümleri uygulanmayacağından ve yine adli para cezasının ödenmemesi halinde izlenecek yöntem infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden, bu yöndeki tebliğname görüşlerine iştirak edilmemiştir.
a) Sanık hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin olarak;
(1) Müştekinin hükme esas alınan adli raporunda kemik kırığının hayat fonksiyonlarına etki derecesinin belirtilmemesi karşısında, müşteki tüm raporları ve tedavi evrakları birlikte en yakın Adli Tıp Şube Müdürlüğüne sevk edilip yaralanmasının niteliği hakkında TCK"nin 86. ve 87. maddelerinde belirlenen ölçütlere göre rapor alınması gerekirken, yetersiz nitelikteki rapor hükme esas alınarak yazılı şekilde hüküm kurulması,
(2) Aralarında önceye dayanan anlaşmazlık bulunan sanık ve müşteki arasında suç tarihinde meydana gelen ve tarafsız görgü tanığı bulunmayan olaya ilişkin olarak alınan adli raporlarda karşılıklı yaralanma bulgularına yer verilmiş olması, tarafların olayın başlangıcına ilişkin anlatımlarında farklılık bulunması ve sanığın aksi ispatlanamayan savunması karşısında Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4 - 238 Esas ve 367 Karar sayılı kararı ve bu kararla uyumlu ceza dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, karşılıklı kavgada ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediği durumlarda, sanık lehine TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
b) Sanık hakkında tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin olarak;
Sanığın tehdit suçlamasını kabul etmemesi ve olaya ilişkin bilgi ve görgüsü olan tanık anlatımının bulunmaması karşısında, sanığın tehdit suçunu işlediğine ilişkin soyut iddia dışında hangi somut delillere dayanıldığı gösterilmeden ve müşteki iddialarına ne suretle üstünlük tanındığı açıklanmadan, yetersiz gerekçeyle mahkumiyet kararı verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca CMUK"un 326/son maddesince sanığın kazanılmış hakları dikkate alınarak isteme kısmen uygun olarak BOZULMASINA, 09.01.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.