Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/7396 Esas 2020/889 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/7396
Karar No: 2020/889

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/7396 Esas 2020/889 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesi tarafından verilen ve karşılıklı boşanma davasını konu alan mahkeme kararı temyiz edilmiştir. Dosyadaki yazılara ve delillere dayanarak, erkeğin tüm itirazları yersiz bulunmuştur. Ancak kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat miktarı uygun bulunmamıştır. Kanuna uygun sebepler ve delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmediği belirtilerek, Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi ve manevi tazminat takdiri yapılması gerektiği belirtilmiştir. Kararın temyiz edilen bölümlerinin BOZULMASINA, diğer bölümlerinin ise ONANMASINA karar verilmiştir. Kararda geçen kanun maddeleri: Türk Medeni Kanunu'nun 174/1 ve 174/2 maddeleri, Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri.

2. Hukuk Dairesi 2019/7396 E. , 2020/889 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ :Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm taraflarca temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı-karşı davalı erkeğin tüm, davalı-karşı davacı kadının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davalı-karşı davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, hükmün bozma kapsamı dışıda kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda l. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın Özkan"a yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna ve 218.50 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığın temyiz peşin harcının istek halinde yatıran Gülsüm"e geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 06.02.2020 (Per.)