Yargıtay 1. Hukuk Dairesi 2013/728 Esas 2013/2050 Karar Sayılı İlamı

1. Hukuk Dairesi
Esas No: 2013/728
Karar No: 2013/2050

Yargıtay 1. Hukuk Dairesi 2013/728 Esas 2013/2050 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, tapu kaydında malik görünen kişinin miras bırakanı olduğunun tespitini istemiştir. Mahkeme, görevinin İdari Yargıya ait bulunduğunu gerekçe göstererek dava dilekçesini reddetti. Ancak, davada kayıt maliki ile miras bırakanın aynı kişiler olduğunun tespitinin istendiği anlaşılmaktadır. Böyle bir istek Adli Yargıya ait olduğu için, Sulh Hukuk Mahkemesi'nin görevi içerisinde yer almaktadır. Mahkeme görevsizlik kararı vermemiş ve hüküm yanılgılı bir nitelendirme ile verilmiştir. Karar bozulmuştur.
Kanun Maddeleri: 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 2. maddesi, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 382. ve 383. maddeleri, 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 428. maddesi.

1. Hukuk Dairesi 2013/728 E. , 2013/2050 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : BULDAN ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 10/10/2012
NUMARASI : 2012/285-2012/243

Yanlar arasında görülen tespit davası sonunda, yerel mahkemece dava dilekçesinin görev yönünden reddine ilişkin olarak verilen karar davacı tarafından yasal süre içerisinde temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, Tetkik Hakimi raporu okundu, açıklamaları dinlendi, gereği görüşülüp düşünüldü;
Dava, tespit isteğine ilişkin olup; davacı, tapu kaydında malik görünen kişinin miras bırakanı olduğunun tespitini istemiştir.
Mahkemece, ileri sürülen isteğin doğum tarihinin tespitine yönelik olduğu, bununla ilgili düzeltmenin İdarece yapılabileceği, görevin İdari Yargıya ait bulunduğu gerekçesiyle dava dilekçesinin görev bakımından reddine karar verilmiştir.
Ancak, dilekçe içeriği ve iddianın ileri sürülüş biçiminden; davada, kayıt maliki ile miras bırakanın aynı kişiler olduğunun tespitinin istendiği anlaşılmaktadır. Mülkiyetin tespiti anlamına gelen böyle bir isteğin 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu"nun 2. maddesi kapsamında değerlendirilemiyeceği, görevin Adli Yargıya ait bulunduğu ve 6100 sayılı HMK"nın 382. ve 383. madde hükümleri çerçevesinde Sulh Hukuk Mahkemesinin görevi içerisinde yer aldığı açıktır.
Hal böyle olunca, işin esasının Sulh Hukuk Mahkemesince değerlendirilmesi gerektiğinden bahisle görevsizlik kararı verilmesi gerekirken, yanılgılı nitelendirme ile yazılı şekilde hüküm kurulması isabetsizdir.
Davacının temyiz itirazı yerindedir. Kabulüyle, hükmün (6100 sayılı HMK"nın geçici 3. maddesi yollamasıyla) 1086 sayılı HUMK"nın 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 15.02.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.